Thursday, August 9, 2018

११८ .फाेहाेरको डङ्गुर !


(लघुकथा)
फाेहाेरको डङ्गुर !

सरण राई

अल्पज्ञ, ज्ञानी र उजेली तीनजना एउटै स्कुलमा पढेका थिए । तीनैजनाकाे उत्प्रेरणाको श्राेत एउटै थियाे-- गरिबी। उनीहरू गरिबीबाट उन्मुक्ति चाहन्थे ।
उनीहरूले शिक्षालाई उन्मुक्तिकाे साधन सम्झेका थिए ।अल्पज्ञ नाै कक्षाबाटै पढाइ छाेडेर राजनीतिमा नेताकाे धुपाैरे भयाे । नेताकाे सङ्गत र कृपाले ऊ कालान्तरमा राजनैतिक खेलाडि भयाे ।
ज्ञानीले उच्च शिक्षा पूरा गरेर ज्ञानी भयाे । क्षणभङ्गुर जीवनकाे ज्ञान प्राप्त भएकाेले लाेभ -पापबाट टाढा रह्याे । उजेलीले ज्ञानीसित विवाह गरीन् । उनीहरूकाे जीवन ज्ञानले आलाेकित हुँदा सुखसित बित्याे । दुवैजनाले परिश्रम गरेर गरिबीबाट उन्मुक्ति पाए । उनीहरूका सन्तान पनि सद्गुणी भए ।
अल्पज्ञले राजनीतिमा लागेर अनेक तिकडम, जालझेल सिक्याे । गरिबीबाट उन्मुक्ति पाउन राजनीतिलाई उसले साधन बनायाे । नेता भयाे। चुनाव जितेर मन्त्री भयाे । देश, समाजलाई धाेका दिँदै अनैतिक तरीकाबाट धनराषी कमाएर गरिबीबाट उन्मुक्ति पायाे । विवाह गर्याे, एउटा छाेरी र एउटा छाेराकाे बाबु भयाे । ऊ अझ धेरै सम्पत्ति कमाउने लालसाले फाेहाेरी राजनीतिमा चुर्लुम्म डुब्याे ।
कालान्तरमा उसले हुर्केका छाेरालाई बिराेधी तह लगाउन राजनैतिक गुण्डा 'डान' बनायाे । छाेरीलाई पनि आफू सत्तामा टिकिरहनका लागि नेताहरूकाे सेवामा हाजिर गरायाे । छाेरी गतिछाडा हुँदै गइ । सम्पत्ति त उसले अकुत कमायाे तर बदनामी पनि त्यत्तिकै । त्यसैले ऊ सत्ताच्युत भयाे ।
गुण्डा छाेरा र गतिछाडा छाेरीले धम्काएर अल्पज्ञका सारा सम्पत्ति बाढेर लिए । सम्पत्ति लिइसकेपछि फाेहाेरी राजनीतिको उत्पादन उसका अविवेकि छाेराछाेरीले उसलाई घरबाट निकालेर घरच्युत बनाए ।
फाेहाेर राजनीति ...चरित्रहीन खराब सन्तान ,फाेहाेरी समाज र घृणित परिवेश ! फोहोरी राजनीतिको फल ... फाेहाेरमा फाेहाेर ! फाेहाेरको डङ्गुरमा बिचरा अल्पज्ञ पुरियाे !
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६ मंसिर २०, धरान


११७.बाँचेकै छु

बाँचेकै छु

सरण राई

नचलि सुतिरहेकाे काेपा(बाजे)लाई नातिनी निकै बेर हेरेर पनि टुङ्गो गर्न नसकि चिच्याएर बाेलाउछे -"काेपा, काेपा।"
काेपा भन्छ- "जिउँदै छु ।"
त्यस्तै जिउँदाहरूले भनिरहनु पर्ने...

"बाँचेकै छु ।"


२०७५/१/३० काठमाडौं

११६ . (माेबाइल लघुकथा) शिक्षित नरपशु

(माेबाइल लघुकथा)
शिक्षित नरपशु
सरण राई
अाफ्नै खर्चमा पुस्तक छाप्ने मूर्ख लेखक म भएकाे छु ।साथी भाईहरूले किनि पढि दिउन् भनेर किताब बाेकेर भेटिरहेकाे छु ।
कति त तिरष्कार भाव झल्काउदै भाग्छन् । कति पुस्तक हातमा लिएर अाेल्टाइ पल्टाइ गर्छन् तर फ्याट्ट पुस्तक फालेर पुस्तकप्रति गहिराे वितृष्णा देखाउछन् ।
पुस्तक थुप्रै उपहार बाढेर साहित्यकार बन्ने धुनमा मैले बटुलेकाे अनुभव-- त्यसरी सित्तै बाढ्दा पुस्तककाे निकृष्ट अवमूल्यन हुँदाे रहेछ । कसैले पढ्दैनन् । पुस्तक पढनका लागि हाे । नपढिने पुस्तकहरू खाेलामा फाले सरह हुँदाे रहेछ । ज्ञानकाे नाश !
म सित्तै बाढेर पुस्तककाे बेइज्जत गर्न चाहन्नँ । तर लागेकाे छपाइ खर्च उठाउन सकिन्छ कि !
पुस्तक मेरा शिक्षित साथी भाइहरूले किनि दिन्छन् कि ! अाशामुखी बन्छु म । उनीहरू किन्दैनन् । मलाई अार्थिक सहयाेग हुँदैन । त्याे त बेहोरी रहेकै छु ।
तर ती शिक्षित साथीहरू पुस्तकले दिने ज्ञानबाट विमुख भइरहेका हुन्छन् ।
साहित्यले दिने रसमय भाव, सम्वेग र अतुलनिय अानन्दकाे अनुभवबाट वञ्चित हुँदैछन् ।
पुस्तकप्रति वितृष्णा ! सुरुचिपूर्ण जीवन मार्गबाटै पलायन, सुखी जीवनकाे अाशाकाे अन्तकाे थालनी ।
पुस्तक किन्न र पढ्न भनेपछि परपर भाग्ने शिक्षित मानिस शिक्षित नरपशु हाेइन र?
मैले लेखेकाे पुस्तक नपढे पनि अरु पढ्छन् हाेला नि । अरु पनि वा पुस्तकै पढ्दैनन् भने ती महामुर्ख शिक्षित नरपशु नै हुन् ।
हा..हा..हा.. म अाफ्नै खर्चमा पुस्तक छाप्ने मूर्ख तिनीहरू महामुर्ख । मनमनै हाँस्छु ।
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/08/blog-post_9.html
२०७६/२/२७,धरान।

Wednesday, August 8, 2018

११५ .अाशकाे त्यान्द्राे

अाशकाे त्यान्द्राे

सरण राई

भजन किर्तन उसलाई रमाइलो लाग्थ्यो । ईश्वर सर्वशक्तिमान र सर्वकृपाल भएकाेले कुनै दिन उसको प्रार्थना सुनेर सुख दिनेछ भन्ने अाशकाे त्यान्द्राेमा झुन्डिएर अाफूलाई भक्तिमा लिन गराईरहेकाे थियाे ।
चुनाव अायाे । नबाेल्ने् भगवानभन्दा प्रभावशाली नेताकाे भाषण, अाश्वासन र पार्टीको घाेषणा सुनेर ऊ पार्टी र नेताकाे समर्थक र पार्टीको सदस्य भयाे ।नेताले चुनाव जिते । पार्टीको बहुमत अाएर सरकार बनायाे
।नेता मन्त्री भए।
त्यस दिनपछि त उसले नेताले दिएकाे अाश्वासन एकै क्षण पनि बिर्सन सकेन ।पार्टीप्रति वफादार भए मात्र केही पाइन्छ भन्ने अाशकाे त्यान्द्राे उसका लागि बाँच्ने अाधार भयाे । ऊ अाजभाेलि भगवानकाे भजन किर्तन छाडेर नेता र पार्टीकै गुणगान गाउन व्यस्त र अभ्यस्त छ ।
उसकाे साेच बन्दी भएको छ । निर्णय शक्ति, विवेक र चेतना बन्धक भएको उसलाई थाहा हुन समेत छाडेकाे छ ।
 *
 २०७५असार २७.काठमाडौं
***