Tuesday, December 29, 2020

साहित्यकाे गरिमा

 

(लघुकथा)
साहित्यकाे गरिमा
 
सरण राई
 
मैले पनि मेरा समकालीन राजनैतिक खलनायकहरूलाई नायक बनाएर थुप्रै साहित्यिक रचनाहरू रचेँ ।
"हात्तीकाे गरिमा" भन्ने आध्यात्मिक कथामा हात्तीलाई भुक्दै कुकुरले पछ्याईरहदा पनि उसले कुनै प्रतिक्रिया नदेखाएकाेले कुकुर थाकेर चुप भयाे । यदि हात्तीले पनि कुकुरले जस्तै प्रतिउत्तर दिएकाे भए हात्ती र कुकरमा के फरक रहन्थ्याे र ?
हात्तीकाे गरिमा कहाँ रहन्थ्याे र !
मैले पनि खलनायकहरू त समयकाे उर्लदाे भेलमा केही बेर नायकजस्ता झुक्किएर देखा पर्ने क्षणिक कुपात्रहरू भएकाे रचनाले साहित्यकाे गरिमा बाेक्न नसक्ने हुँदा त्यस्ता रचनाहरू नष्ट गर्न उचित सम्झेँ ।
र, अब त्यस्ता रचना नगर्ने नलेख्ने निधाे गरेँ ।
 
🏵️
२०७७पुस१४, मङ्गलबार
🏵️
🌺

🏵️
 
 
 
 
 
 
🏵️
🌺

🏵️

Sunday, November 15, 2020

को ?

 

(लघुकथा)

को ?

सरण राई

 

नियमित हिँडाइमा हुन्छु । अघिअघि को  हिडिरहेको देख्छु ।पछाडिबाट शारीरिक बनोट अत्यन्त सुन्दर छरितो र आकर्षक  देखिन्छ ।त्यस्तो शरीरधारीको अनुहार कस्तो होला ! हेर्ने लालायित  मनले मलाई पछिपछि छिटो– छिटो हिँडाउँछ ।उसको हिँडाइको गति त्यति तीव्र नभए पनि सतत अविरल हुन्छ ।

उछिनेर अगाडि पुग्दै सिङ्गो रूप हेर्ने लालसाले म पनि छिटोछिटो हिडिरहेछु । त्यो अपरिचित र मेरो दूरी क्रमशः कम हुँदै गइरहेकाले  म उत्साहित भएर अझ पूरा सामर्थ्य साथ पछयाइरहेको हुन्छु ।

अब भेटें– भेटें । भेट्नै लागेको बेला एउटा कार आएर  उसको छेउ रोकिन्छ । ऊ कार चढ्छे  । कार हुइँकिन्छ ।म हेरेकोहेरेकै हुन्छु ।

गई त हाल्यो । को होला !

अब कहिल्यै फेरि   देखिएला ! देखिए– भेटिए पनि कसरी चिन्न सकिएला !

क्षणभर मात्र समयले साथ दिएको भए । एउटा बितेर गएको क्षण । यस्तै क्षणहरूको सङ्गम रहेछ समयको अविरल प्रवाह उफ !

प्रकाशित:

२८ कार्तिक २०७७ १०:२९ शुक्रबार

Sunday, July 19, 2020

प्रशव वेदना

(कथा)
 प्रशव वेदना

सरण राई

 म अहिलेकाे नेपालमा बाँचिरहेकाे अदना अकिञ्चन पात्र ।  फाेहारी राजनीतिले बनाइएकाे बबुराे । मजस्तै नागरिक बन्न नपाएका जनताहरूकाे नेपाल !

लिम्पियाधुरा, लिपुलेक र कालापानीमा भारतले बाटो  बनाएर सेना तैनाथ गरेकाे छ  । बाटाे बनेकाे पनि सरकारले थाहै पाएन रे ।
एमसिसि संसदमा पास गरेर देश अमेरिकालाई बुझाउन नेताहरूले बैना खाई सकेका छन् रे ।
काेविद १९ भाईरसले हाहाकार मच्चिरहेकाे बेला जननिर्वाचित  सरकार कुर्सी खेलमा मस्त भइ हानाहान तानातान गरि  नाटक देखाईरहेका छन् । निर्देशन बिदेशीले गरिरहेका छन् रे !
भिजिलान्टेहरू जिन्दावाद मुर्दावादमा उत्रिएका छन् । गतिलै रकम त्यसमा विनियाेजन  भएकाे छ रे ।
क्वारेन्टाईनमा बसेकाहरू  धेरैले अात्महत्या गरेका छन् , मरेका छन् । काेविद १९ पनि कमाउने धन्दा भएकाे छ  रे । सत्तावालहरूले थुप्रै कमाए रे !
पत्रपत्रिका, स्कुल क्याम्पस , कार्यालय, यातायात, उध्दाेग व्यापार, कलकारखाना सब बन्द । हिड्डुल लकडाउन । लकडाउन !
 बाढि भल पहिराेले , काेराेनाले र काेराेनाकाे त्रासले मानिसहरू मरे । मरिरहेछन् ।
प्रायाेजित खबरहरूकाे बाढि,  बिकेका बिक्ने बुध्दिजीविहरूका  कपाेलकल्पित तथ्यहरूका चमत्कार ! सामाजिक सञ्जाल फेक न्युज ! वर्खे च्वाउ सरि उम्रेका बहुरूपी अभियन्ताहरू ! चारैतिर भ्रामक वातावरण ! के साँचाे, कुन झुठाे !
अनेक रङ्गी बिरङ्गी  भ्रामक वर्तमान नेपालकाे तस्बिर  !
जे देखिन्छ  त्याे हाे कि हाेइन ? जे सुनिन्छ त्याे पनि हाे कि हाेइन !
मजस्ता नेपालीहरू नयाँ नक्सा जारी हुँदा खुसीले तीन हात उफ्रेका थियाैँ । देश बचाउन अब भने नेपाली सब एकजुट हुने भएछाैँ ।  तर तत्कालै सरकार प्रमुखले एमसिसि पास गर्ने भनेपछि अरकच्च  !
नेपालीका लागि माैलिक नेपाली राजनीति सुरू भएकै रहेनछ । नेपाली भूमि जाेगाउने वीर सपुतहरू जन्मनै बाँकि रहेछ । कस्ताे अवस्थामा  पुराईएकाे रहेछ सार्वभाैमसत्तासम्पन्न जनतालाई ? न देशका लागि लड्न सकिने  न निर्माणका लागि केही गर्न सकिने !
खलनायक नायक देखिएकाे वर्तमान ! स्वाभिमानी नेपाल जन्मने प्रशव वेदना भाेगिरहेकाे वर्तमान नेपाल !

२०७७ साउन २, धरान