५४.(लघुकथा) राेपेकाे फल

(लघुकथा)
राेपेकाे फल

सरण राई

उसकाे हातमा शक्ति थियाे । उसले चाहेकाे जे पनि गर्न सक्थ्याे ।
पिडितहरू न्याय माग्न आए । हाँसेर झुठाे आश्वासन दियाे । कालाबाजारीया तस्कर अन्याय अत्यााचारकाे संरक्षण गरेर अकुत कमिसन खायाे । मुलुककाे ढिकुटिमा मनपरि गर्याे । कानुन र संबिधानकाे खिल्ली उडायाे । कुर्सीमा बसेकाेले हाय हाय भइरहेकाे थियाे । झिँगा पालेर अरिङ्रगालकाे गफ दिईरहेकाे थियाे ।
लाेकहितकाे एउटै काम नगरेर पत्तुर भयाे ।
अति भाे । कुर्सीबाट उसकै मतियारहरूले खसाले । उसकै विश्वासी मतियारहरूले कुर्सीबाट झारेपछि अन्याय अत्याचार भ्रष्टाचारकाे अनेकाैं मुद्दा लगाए ।
उसैले नियुक्त गरेकाे न्यायधिसहरू ! मुद्दा फासफुस गर्न फाेन गर्छ । फाेन उठाउदैन त । ऊ मतियारहरूलाई बाेलाउछ । के आउँथे । उसलाई फसाएर उनीहरू उम्कि सकेका थिए ।
'धेर नभुक्' भन्दै उसैले जन्माएकाे गुन्डाहरूले उसलाई कुटपिट गर्छ अनि उसका केही धन पनि लुटपाट गरेर लैजान्छन् । 'अन्याय भयाे' भनेर सहारा खाेज्छ । ओरालाे लागेकाेलाई कसले साथ दिन्छ ? फेरि उसले तअन्यायलाई सिरानी बनाएर न्याय र सत्य मारेकाे थियाे । कतै जनताले साथ दिन्छन् कि ! जनतालाइ हारगुहार गर्छ । जनता गलल हाँस्छन्।
अन्यायकाे पीडा कस्ताे हुन्छ ?
जेल पुगेपछि उसलाई महसुस हुन्छ .। आफैले राेपेकाे फल !
🔴
२०७७वैशाख ४, धरान
🔥☯️🔥

https://chhinaamakhu.blogspot.com/