११०. नक्कली बचाइ

(लघुकथा)
नक्कली बचाइ

सरण राई

प्राेढावस्थाकाे आगमनसँगै असली चिजहरूले छाेड्दाे रहेछ ।
आँखा कम देखिने भएपछि चस्मा, कान कम सुनिने भएपछि नचाहँदा नचाहँदै पनि इयर फाेन , असली दाँतले छाडेपछि नक्कली दाँत आदि आदि ... बाँच्नका लागि नक्कलीहरूकाे सहारा बुढेसकालकाे बाध्यता रहेछ ।
साच्चैकाे सक्कली जीवन त पत्नीकाे देहावसान पछि नै सकिएकाे हाे । एकल जीवन ! साथ दिने,सँगै हाँस्ने रूने बाँच्ने काेही छैन । एक्लैएक्लै बाँच्नुपर्ने ! हाँस्न त सकिदैन नै , एक्लै रुनुपर्ने ।
भएतापनि जीवनकाे 'फिनीसिङ टच' बिट मार्नका लागि बाँच्नु पर्ने ।
बाँच्ने क्रममा साथीभाइसँग मिसिनै पर्याे । एक्लै बाँच्ने कुरा भएन ।
हाँस्न बिर्सिसकेकाे उसले साथीकाे छाडा जाेक ''कहिल्यै हात्ती नदेखेकाे मान्छेले हात्ती पहिलाे पल्ट देखेर चारवटा खुट्टा, पुच्छर , सुढ र मत्ता हात्तीकाे लिङ्ग समेत गनेर 'हात्तीकाे सातवटा खुट्टा हुँदाेरहेछ' भनेछ ।''
सबै हाँस्छन् । ऊ पनि हाँस्छ थाहै नपाई । हाँसे पछि साेच्छ 'यसरी त मेरी पत्नीसँग पाे हाँस्थे' । स्वर्गीय पत्नीकाे सम्झनाले आँसु चुहुन्छ ।
अरूहरू साेच्छन् उसको हाँसाेकाे आँसु ।
'पत्नी नभए पछि हाँस्न पनि बिर्सेकाे रहेछु ।' ऊ सोच्छ - याे कस्ताे फोकटिया नक्कली बचाइ !
निमेषमै फोकटिया नक्कली हँसाइ राेदनमा परिणत हुन्छ । हिक्का छाेडेर ऊ रुन थाल्छ !
🔴
२०७६ पौष २८ , धरान
🌹🌹

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।

🔥🌺🔥