१४६.पूर्णता

.(लघुकथा)
पूर्णता
सरण राई

खाइलाग्दो हेर्दै सिनेमाको हिरोजस्तो देखिने लक्का तन्नेरी बैंकभित्र प्रवेश गर्छ । क्या आकर्षक व्यक्तित्व ! सबैको नजर उतर्फ तानिन्छ । म उसलाई देखेर सोच्छुँ— मानिसको व्यक्तित्वमा हुने पूर्णता यस तन्नेरीमा रहेछ ।
ऊ बैंकको काउण्टरमा नोटको गड्डी बुझाउछ । सुन्दरी महिला क्यासियर लोग्ने मान्छेको बिग्रिएको घ्यारघ्यारे आवाजले सोध्छिन् “कति छ ?”
“तीस लाख ।” डोमिनेटिङ पुरुष आवाजको सट्टा गला बिग्रिएको सानो केटीको जस्तो उसको खिरिलो स्वर सुनेर ऊप्रति आकर्षित सबै निराश हुन्छन् ।
“जाहै... स्वरले ठगिहालेछ नि ! उसको व्यक्तित्व पनि पूर्ण रहेनछ ।”

🏵️

https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७३ फगुन १३, सुमेरु अस्पताल
https://youtu.be/wYyGey-SicA
https://youtu.be/8UqSOl2aEis

https://youtu.be/-LwHfV3qfWA
https://youtu.be/Ym8Azfg8kc0
https://youtu.be/rv4cylavtZY
https://youtu.be/rv4cylavtZY

🏵️🌼🌻

१४४.सम्झना

(लघुकथा)
सम्झना

सरण राई

थामियाे राेकियाे
किन हुन्थ्याे..
अगेनामा बसाएकाे पानी भकभकी उम्लेझैँ
मनकाे भित्रीबाट उम्लिदै अागाेकाे गाेला
छाती पाेल्दै माथि पुग्छ, झर्छ ... समग्र पाेल्छ
सहि नसक्नु... तररर..
गाला भिज्छ भिजीरहन्छ छाडि जानेकाे सम्झना !
🔴
https://www.facebook.com/groups/370554310413169/?ref=group_header
  २०७५ /१० /१७ धरान

१४२ .काल पर्खिरहेकाहरूका कथा

(लघुकथा)
काल पर्खिरहेकाहरूका कथा
सरण राई

दन्त्यकथा 'प्यान्डाेराकाे बाकस'बाट निस्केका अनेकाै दुःदकष्ट, राेगभाेकपछि अन्तमा निस्केकाे आशा — हर जीवितहरूका बाँच्ने सहारा । झन्डैझन्डै सकिसकेकाे मेराे जीवनमा पनि आशाकै सहारामा म पर्खिरहेकाे छु, पर्खिरहेछु ... के, काे र किन ?
मलाई नै थाहा छैन । तर म पर्खिरहेकाे छु, पर्खिरहेछु । हर क्षण काेही मेराे सपना पूरा गर्न आउला ! मेराे हृदयभित्र रगत, आँसु र पिपले गुजुल्टिएकाे असह्य विछाेडका घाउ कसैले निकाे पार्ला ! फेरि म सुन्दर रमणीय फूलहरूसित मुस्कुराउन सकूलाँ !
त्यस्ताे क्षण आउदै हाेला । ल्याउने काे हाेला ?
त्याे नआइपुगुन्जेल प्रतीक्षारत मलाई आशा छ – त्याे आउछ !
सायद त्याे अरू नभएर आफ्नै काल हाेला । धैर्यसाथ त्यसलाई पर्खन मद्दत गर्ने आशा ... अझै मिलन हुनेछ भन्ने बलवान आशा ! बलवान आशा नाैरङ्गी जीवनमा बाँचुन्जेल बाँच्ने सहारा भएकाे छ ।
बाँच्नु सबैभन्दा ठूलाे सम्झनेहरूका कथा हाे याे ।
र, काल पर्खिरहेकाहरूका कथा पनि हाे ।
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2019/01/blog-post_4.html
२०७५ चैत १४ , धरान

१३७.बाकसमा किताब

(लघुकथा)
बाकसमा किताब

सरण राई

चारैतिरबाट साेच्दा जीवनमा के पाइयाे ? के गुमाइयाे ? कुनै बेला मनमा प्रश्न उठनु स्वाभाविक हाे ।
जितेकाे भन्दा हारेकाे अनुभूतिले साहित्यतर्फ म धकेलिएँ । लेखेँ निबन्ध । छाप्ने रहरले चैन हरायाे । प्रकाशन सहकारी बनाएर २७जनासँग ५०००।- का दरले पैसा जम्मा गर्दा १२५०००।- जम्मा भयाे ।
पैसा जम्मा भएपछि सपना देखियाे लाखकाे । ५०००प्रति पुस्तक १००।- ले ५०००००।- । पाँचगुणा ...
९७०००।- रूपैयामा पाँच हजार प्रति पुस्तक छापियाे । छापेपछि पाे देखियाे पुस्तक संसारकाे झिलीमिली । विमाेचन भव्य गरियाे । पुस्तक नबिकेर थन्कियाे । मुसाले काटेर ढुट्टाे ।
पत्नीले िहउदमा सिरक डसना कम्बल राख्न किनेकाे ठूलाे टिनकाे बाकसमा मुसा धमिराबाट बचाउन सिरक डसना कम्बल झिकेर पुस्तकहरू राखियाे ।
पत्नीसँग भनाभन पनि भयाे । अन्तमा पाँच लाखकाे किताब जाेगाउन तिनले पनि सहमति जनाइन् । त्यतिबेलादेखि राखेकाेे किताबहरू अझै बाकसमा नै छन् ।
ती किताबहरूमा अरू किताबहरू पनि थपिदै गए । पत्नीकाे देहावसान पछि 'नाैरङ्गी' किताब पनि थपियाे ।
अब प्रश्न उठिरहेकाे छ बाकस कहिले खाली हाेला ? बाकसकाे किताब सम्पत्ति हाे कि हाेइन ? र, कहिलेसम्म राखिरहने ...
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६।३।१४, धरान

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ 

१३६.नं. बिनाकाे कार्यकर्ता

(माेबाइल लघुकथा= माेबाइलमा नै लेखिने र केही मिनटमा माेबाइलमा नै पढ्न सकिने र पढिने लघुकथा)
(माेबाइल लघुकथा)
नं. बिनाकाे कार्यकर्ता

सरण राई

सबै तिर नम्बर र तह हुन्छ ।
हेर्दा १ नम्बरकै पछिपछि हिँडिरहेकाे एउटै पङ्तिमा उभिएकाे ऊ । उसलाइ नं.१काे मान्छे सम्झेर १ नं.सँग काम परेकाेले मैले उसलाई काम फत्ते पार्ने जिम्मा दिएँ ।
उसले पनि काम सिध्द गर्न भगिरथ प्रयत्न थाल्याे ।
उसलाई पार्टीभित्र अाफ्नाे अाैकात, नं. , शक्ति र तह थाहा थिएन ।
१ नंं भेट्न उसले चारवटा तह पार गर्नु पर्थ्याे । २ नं. तह १नं.का नातेदार र बिश्वासी कमिसन दलालहरू, ३नं. तह पक्का १नं.ले पालेकाे पाेसेकाे खुखार जुकाजस्ता कार्यकर्ता नेताहरू, ४नं. तहमा भिजिलान्टेहरू र नामुद गुण्डाहरू र ५ नं.मा अन्ध समर्थकहरू सदैव शक्तिशाली १नं.ले केही फ्याकिदेला र खाउला भनि अन्धा भिखारीहरूजस्ताकाे झुण्ड ।
बिचरा उसले त पाँच नं. झुण्ड नै पार गर्न सकेन ।झुण्डले यता ठेल्छ उता ठेल्छ ।
चाैथाे तहसम्म पनि पुग्न नसकेकाे उसले बल्ल अाफ्नाे सम्झिरहेकाे त्याे सिध्दान्तहीन पार्टीमा अाफ्नाे हैसियत थाहा पायाे ।
त्याे पार्टी त पार्टी नभएर एउटा निकृष्ट स्वार्थी ग्याङ बाेस र याकुचाहरूकाे ग्याङ भइसकेकाे रहेछ ।
उसले त्यसताे ग्याङमा बसेर राजनैतिक उद्देश्य प्राप्ति हुँदैन भन्ने ज्ञान भएपछि त्यस पार्टीकाे साधारण सदस्य समेत सबै समितिबाट राजिनामा दिएर स्वतन्त्र भयाे ।

https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६।३।२३, धरान
मुन्धुम (मासिक)पूर्णाङ्क १७५ (पुष, २०७६)

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
🏵️🌼🌻

१३४.कुकुर

(लघुकथा)
कुकुर

सरण राई

जब एक्लाे भइन्छ, बाल्यकालदेखिका पुराना र जीवनका विभिन्न कालखण्डका घटनाहरूका सम्झना हुन्छ र त्याे सम्झनासँग कुकुरहरूकाे सम्झना पनि गाँसिएर अाउछ ।
किरात लाेककथामा कुकुर मानिसकाे कान्छाे भाइ भएकाे कथा छ । हाेला र त नानीहरूकाे मिल्ने साथी कुकुर हुन्छ । म पनि चार वा पाच वर्षकाे हुँदा मेराे जन्म गाउँ छिनामखुमा मेराे मिल्ने एउटा निक्खुर कालाे काले नामकाे कुकुर थियाे । घरकाे रखवारी गर्नामा खप्पिस थियाे । नाैलाे मान्छेलाई घरमा ढिम्किन दिदैनथ्याे । अरूका लागि असाध्य छुच्चा थियाे । टाेक्न नै जाइलाग्थ्याे । कतिलाइ टाेकि पनि सकेकाे थियाे । त्यस्तै छुच्चा भएकाेले कसले हाे घाँटीमै काटेर घाइते बनायाे । मान्छेकाे पनि दबाइपानी नभएकाे त्याे जमानामा त्यही घाउले काले मर्याे । त्याे मर्दा हामी सबै परिवार शाेकाकुल भएका थियाेँ । त्याे कालेकाे झझल्काे अझै मेराे अाँखामा काेहीकाेही बेला अाइरहन्छ ।
अर्काे लक्की कुकुर बाेराबाँध मधेसमा अामाबुबाले पाल्नु भएकाे थियाे । अामाले तालिम दिएर खडा बस्ने भएकाे थियाे । मानिसहरूले खान थाले पछि खडा भएर खाने चिज नदिउन्जेल बसिरहन्थ्याे । खडा बस्ने त्यसकाे सीप त्यसका लागि पेट पाल्ने मेलाे भएकाे थियाे । त्याे सीपले त्यसलाई सबै केटाकेटीहरूले असाध्य मन पराउथे । त्याे चाहीँ बुढाे भएरै मर्याे । त्यसलाई खाल्डा खनेर मान्छेलाई जस्तै सम्मानसाथ गाडेका थियाैँ ।
अर्काे कुकुर मैले विवाह गरीसकेपछि धरानमा बस्दा पालेकाे टाइगर नामक कुकुर राम्रै थियाे । भनेकाे बुझ्थ्याे र मान्थ्याे । तर के भयाे कुन्नी एक दिन बाैलाएजस्ताे गरी भित्र बाहिर कुद्ने, मान्छेहरूलाइ खेद्ने गर्न थाल्याे । केटाकेटी वा अरू मान्छेलाइ टाेक्याे भने अनेक झमेला हुने । मैले नै अाग्लाेले हिर्काएर अाफ्नै कुकुर मारेँ । म अहिले पनि सम्झन्छु त्याे कुकुर बाैलाएकाे थियाे, थिएन टुङ्गाे नगरी नमारेका भए हुन्थ्याे ।
बेली बेलाइती कुकुर पनि खुब राम्राे थियाे । के भएर हाे ? केही दिन केही नखाएकाेले बिस्कुट चाहीँ खान्छ कि भनेर दिएँ । पुच्छर हल्लाएर कृतज्ञता ज्ञापन गर्याे र त्याे बिस्कुट लगेर जमिनमुनि पुरेर राख्याे । त्याे खान नसकेर नै मर्याे । पछि पाे थाहा पाएँ घाँटि सुनिएर खानै नसक्ने भएकाे रहेछ । विचराले मन पर्ने बिस्कुट निकाे भएर पछि खान जमिनमुनि लुकाएकाे थियाे तर खान पाएन ,। जीवनकाे नियती ..
अब अन्तमा हुन्ची कुकुरकाे बारेमा पनि बताइ हालाैँ । पत्नी र म बिहानै डायलाइसिस गर्न बिराटनगर जाने गर्थ्याे , बसपार्कसम्म हामीलाई पुराउन सधैं जान्थ्याे । बसमा पनि चढ्न खाेज्थ्याे । अरूले कराए पछि अाेर्लन्थ्याे । एक पटक डायलाइसिस सकेर घर अाउदा नातिनीले भनि-- 'हुन्ची कुकुर निकै छठ्पटिएर मर्याे, विष खाएकाे थियाे कि ... '
मरी त गयाे । माया लागेर के गर्ने ? पशु हाेस् वा मान्छे । मरिसकेपछि गर्नै पाे के सकिन्छ र... फगत चुकचुकाउनु सिवाय ...
🔴

https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/12/blog-post_72.html
२०७५ चैत ५, धरान

१३२.साङ्लो

(लघुकथा)
साङ्लो

सरण राई

कुकुरलाई प्याराे गरेर पालिएकाे थियाे । भेडाहरूकाे रखवारी गर्नकाे साटाे माेटाएकाे कुकुर सन्किएर अाफू सिंह भएकाे भ्रममा परेर ब्वासा जस्ताे भयाे । भेडाहरू मार्न थाल्यो ।
सिंहजस्ताे गर्जन खाेज्याे ।
"तिमीलाई सुनकाे सिक्री लगाई दिएर जङ्गलकाे राजा बनाउँछाैँ" फटाहाहरूले भने । कुकुर खुशीले सिंहझैँ गर्जन खाेज्याे ।
कुकुर कुकुरै हाे गर्जन नसकेर भुक्याे । बेस्सरी भुकेर भुस्याहा भयाे । उसलाई पाल्नेहरूले पनि कुट्दै त्यसलाई गाेठबाटै लखेटे ।
कुकुर सुनकाे साङ्लोकाे लागि घरकाे न घाटकाे भयाे ।
 ***
२०७५।८।१७,सुमेरू अस्पताल

********
 रिता बान्तवा राई , शिव बान्तावा  , रेवती रमण राई, श्रीशीशा राई ,   म  निर्मला राई  र स्व. पत्नी लक्ष्मी राई (पाथिभरामा )

१३१.हुर्मत

(लघुकथा)
हुर्मत

सरण राई

सरकारी ठूला मान्छे भएपछि सरकारी सुबिधाले गर्दा जाडाे, गर्मी, दुखकाे अनुभूति नभएकाे चार वर्ष भइसकेकाे छ । लाग्न थालेकाे छ देशमा सब मानिसहरूकाे जन्म र जीवन उनकै सुखबृध्दीका लागि हुन् र तिनीहरू उनका दास हुन् । उनले सरकारी ठूला मान्छे हुनुभन्दा अगाडि भाेगेका जाडाे, गर्मी, राेग, शाेक, दुख, पीडा सब बिर्सेका छन् । गरिब दु:खिहरूकाे लागि अाफूले बाँढेकाे सपना पनि भुसुक्कै बिर्सेका छन् । अतुलनिय सर्वाधिक सुखसयल उपभाेग गरिरहेका छन् । इन्द्रकाे स्वर्गका अानन्द लिइरहेका उनी जाडाेले थरथर कामिरहेका गरिब,राेगले पिडीत राेगी, भ्रषटाचारले पिल्सिएकाे जनता र अविकसित अर्थव्यवस्थाकाे हुर्मत लिन कराेडाैकाे बुलेटप्रुफ गाडिमा हिड्छन् । अहङ्कारकाे शिखरमा छन् । अाफ्नाे पनि मृत्यु हुन्छ भन्ने बिर्सेका छन् । जनता र देशका भलाे हुने राम्राे काम नगर्ने कसमै खाएका छन् । जाडाे, गर्मी, राेग, शाेक, दुख र सांसारिक पीडाकाे अस्तित्व अनुभूति गर्न छाडेका छन् ।
सरकारी सुबिधाले सरकारी मान्छेलाई विवेकहीन बनाउन सक्तो रहेछ । राेग, शाेक, दुख र सांसारिक पीडाकाे अस्तित्व अनुभूति गर्न छाडेका छन् । अतुलनिय सर्वाधिक सुखसयल भाेगिरहेका सरकारी ठूला मान्छे अट्टहास गर्छन्-- समृध्दि अाइसकेकाे छ ।
समृध्दिकाे हुर्मत ....
गरिब, दु:खि, राेगी, शाेषित, पीडित, निमुखा जनताकाे हदै सम्म हुर्मत लिन सफल सरकारी ठूला मान्छेलाई जनताहरू टाढाबाटै भए पनि थुकेर धृणा खनाउँछन्। दिन गनिरहेका छन्-- सरकारी तानासाहकाे अन्तकाे । फेरि पनि प्रतीक्षारत छन् समृध्दिकाे ...

🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/

२०७५ मङ्सिर १७, विशालचाेक
AdELA‏Verified account @adelamusic 4h

१२९.गुण

(माेबाईल लघुकथा)
गुण

सरण राई

एकलासे बाटाेमा कुकुरहरूकाे भुकाइ टाेकाइका हल्लीखल्ली र खैलाबैलाले त्यतातिर मेराे ध्यान आकृष्ट हुन्छ ।
एउटा कुकुर हिलाेमा भासिएकाे अवस्थामा पाँच छ वटा कुकुरहरूले घेरेर टाेकिरहेका छन्, चिथाेरीरहेका छन् । एक्लाे कुकुर असहाय छ, अरु कुकुरहरूले त्यसकाे ज्यान लिनै लागेकाे देखेर म लाैराेले हिर्काउदै अन्य कुकुरहरूलाई लखेट्छु ।
कुकुर घाइते भएकाे छ र शरीरकाे केही भागबाट रगत पनि बगिरहेकाे छ । हिलाेमा भासिएकाेले निस्कन सक्तैन । तानेर निकाल्छु ।
यति गरिसकेपछि म आफ्नाे बाटाे लाग्छु । कुकुर कातर भावकासाथ मलाई  केहीबेर पछ्याउछ । अन्य कुकुरहरू भागिसकेका थिए । सुरक्षित महसुस हुनासाथ त्याे कुकुर कृतज्ञताका लागि मतर्फ पुच्छर हल्लाउदै आफ्नाे बाटाे लाग्छ ।
कुनै कुनै समय म त्याे बाटाे हिड्ने गर्छु । त्याे कुकुर मलाइ देख्नासाथ पुच्छर हल्लाउदै मेराे छेउमा आएर लुटुपुटु गर्दै भक्तिभाव देखाउछ , कृतज्ञता जाहेर गर्दछ ।
एक साँझ म पल्लाे गाउँ त्यहि बाटाे भएर जानुपर्ने भयाे । बाटाेमा दुई  काेष जति बाघ भालु ब्याँसाे स्याल जस्ता हिंसक जानवरहरू भएकाे डरलाग्दाे जङ्गल थियाे । म एक्लै थिएँ र डराइरहेकाे थिएँ । जानैपर्ने काम थियाे । जङ्गलछेउ त्यहि कुकुर भेटेँ । मलाई पछ्याउन थाल्याे । मैले लखेटेर धपाएँ तर नभागेर त्यसले जङ्गल नकाटुन्जेल मलाई साथ दियाे । सकुशल जङ्गल पार भएकाेमा म खुशी थिएँ । म त्याे कुकुरलाइ आफूसँगै लैजान चाहन्थे तर त्याे जङ्गल पार हुँनासाथ मप्रित फर्केर एक पटक भुक्याे कृतज्ञताकाे भाव प्रकट गर्न । अनि फरक्क जङ्गलकाे बाटाे दगुर्दै फर्कियाे । म हेरेकाे हेरै भएँ केही गर्न नै पाइएन ।
पल्लाे गाउँकाे काम सकेर साथीभाइहरूका साथ म दुइ दिनपछि फर्किएँ । बीच जङ्गलमा सिनु गनाएकाेले चारैतिर हेर्दा के दैख्छु...जङ्गली जानवरहरूले मारेर खाएर छाेडेकाे बिचरा त्याे कुकुरकाे आँधि लाश कुहेर गनाइरहेको !
हाे, गुण भनेकाे एक पटक त हुन्छ ।
बिचरा त्याे कुकुरले मैले लगाएकाे एउटा गुण ज्यान दिएरै तिर्याे !
🔴
२०७६/६/१८ , धरान

नाैरङ्गी

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तकमा पढ्न अनुराेध छ ।
🏵️🌼🌻
***
(छिन्ताङमा हामी दुई )

१२८.पाेष र पतन

(माेबाईल लघुकथा)
पाेष र पतन
सरण राई

साेच्तै नसाेचेकाे घटनाहरू जीवनमा घटे । बिद्धार्थीकालमा घरकाे दुःख देशले भाेगिरहेकाे समस्याहरूले पिराेलिएर दर्शन, राजनैतिक सिध्दान्त र असल मानिसहरूकाे जिवनी खुब पढे । त्यसैअनुसार जीवन पध्दत्ति बनाए ।
अध्ययनले प्रखर बाैध्दिकहरूकाे गनणामा पर्न सफल भए । नेता भए, पार्टिमा हालीमुहाली गर्ने शक्तिशाली ! चुनावमा उम्मेदवारकाे टिकट दिने हैसियत भएपछि जित्ने क्षेत्रमा चुनाव लडे । जहिले पनि जितेकाे जितेकै । सांसद, मन्त्री राेजा राेजा पद, छानिछानि सत्ताकाे स्वाद चाखे ।
सत्तामा पुगेपछि जे बाेले नि भएकै छ , जे गरे नि भएकै छ । भिजिलान्ते , अन्धसमर्थक तथाकथित कार्यकर्ता र नागरिक बन्न नसकेकाे अन्धा भेडाे जनताले पछ्याएकै छन् । सम्पत्ति-- छेलाेखेलाे हुने गरि वैध अवैध दुवै तरीकाले थुप्रिएकाे थुप्रिएकै छ ।
पैसा, पद र कृत्रिम प्रतिष्ठाले शारिरीक पाेष लागेकाे लागेकै छ । पाेष लागेपछि उन्माद पाेख्नै पर्ने हुन्छ । सारा संसारभाेग गर्ने लालसामा सिध्दान्तच्युत नहुने भन्ने प्रश्नै रहेन । पूजीकाे चमक दमक रङ्गिन दुनिया ...
मानसिक उन्नयन शून्य, त्याग, बलिदान, जनसेवा र दायित्व निर्वाह भुर्कुट । शारिरीक पाेषले पतनतर्फ डाेराउने नै भयाे । फाेहाेरी राजनीतिकाे कमाल ! फाेहाेरी राजनीतिकाे भास ...
दुर्गन्धै दुर्गन्ध...
देशवासीले फाेहाेरी राजनीतिकाेअबाेधगम्य पीडा , पीलाे र घाउ कहिले सम्म सहने ?
असल राजनीतिकाे प्रारम्भ कहिले हुने ?
पाेष र पतनकाे ब्लाकहाेलले भ्रष्टाचारी, पाखण्डि र देशलुटुवाहरूलाई निल्न थालेकाे छ । त्याे नेता पनि ब्लाकहाेलमा खसेकाे छ ।
र,असल राजनीतिकाे प्रारम्भ हुन थालेकाे आभास मात्र पनि कति शुखकर छ !
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/11/blog-post_14.html
२०७६ अशोज २०, धरान
☯️☯️🌹🙏🌹☯️☯️

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तकमा पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
२०७५कात्तिक २७-२८

साभार   Binod Neupane‏ @binu3 14h14 hours ago

'म्याग्दीको धौलागिरि गाउँपालिका–७ मच्छीमबाट देखिएको चुरेन हिमालको मनोरम दृश्य ।' तस्बिर : कमल खत्री

१२६.नेता

(फेसबुके ) लघु कथा
नेता

सरण राई

भिखारी सिकिस्त बिरामिजस्तो देखिन्छ | अहिले नै मरिहाल्ला जस्तो |
मानिसहरुको मनमा त्यसलाई देखेर अग्घोर माया दया पलाउछ र त्यसको अगाडी रहेको भिखारी टोकरीमा धेरै रुपिया नगद भिख दिन्छन् | एउटा धनि मानिसले त्यहाँ नोटको गड्डी नै राख्छ |
त्यो हजार हजारको गड्डी देख्दा सर्वसाधारण बटुवाहरुलाई पनि लोभ लाग्छ , तर धर्म , नैतिकता र इज्जतको ड़रले त्यो गड्डी हेरेर थुक मात्र निलेर जान्छन् |
त्यस्तैमा झोला भिरेको एउटा मानिसले कतै नहेरी त्यो नोटको गड्डी टिपेर झोलामा राख्छ र मानिसहरुको वास्तै नगरी फटाफट हिड्छ | तर भिखारी मध्येकै एउटा भिखारीले कुद्दै गएर त्यस मानिसलाई कठालोमा समात्छ तर तुरुन्तै छाडी दिन्छ |
त्यतिबेला त्यो भिखारीले भनेको कुरा सबै भिखारीहरूले सुन्छन र जोडले सबै हाँस्छन् - " अहो यो त नेता पो रहेछ ,हामीभन्दा पनि ठुलो भिखारी जो जसरी पनि आफ्नो झोला मात्र भर्न जान्दछ !"
(तर नेतालाई भने पीर परीरहेको हुन्छ 'कतै त्यो गद्दीको नोटहरू नक्कली त होइनन् !')
 *
२०७०-७-२४ ,धरान

***
नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।

...

१२५.भाेट र कटुस

(लघुकथा)
भाेट र कटुस

सरण राई

जाडाे याममा घाम ताप्नु,त्यसमाथि कटुस खाँदै कुरा गर्नु आ'नन्ददायी हुन्छ नै ।
'उप निर्वाचनमा भाेट कल्लाई दिने ?'
'सबैभन्दा फटाहालाई दिने नि ।किन झुक्किनु . सधैं सबैभन्दा फटाहालाई दिई राखेकै छौं ।'
'फटाहा कसरी चिन्ने?'
'यी कटुसमध्ये एउटा छान्नुहाेस् ।'
उनले ठूलाे र हेर्दा राम्राे देखिने एउटा कटुस छानेर हातमा लिए ।
मैले भनेँ --'यस्ताे व्यवस्थामा राम्राे इमानदार मान्छेले दलहरूकाे टिकट नै पाउदैन । बेइमानी गरेर कमाएकाे पैसाले टिकट किन्नु पर्छ ,चुनाव खर्च बेहाेर्न कालाे धन हुनुपर्छ । र यस्ताे व्यवस्थामा चुनाव जित्न नसक्ने स्वतन्त्रकाे केही अर्थ हुँदैन ।'
'म त सधैं राष्ट्रवादि र इमानदार उम्मेदवारलाइ भाेट दिने गर्छु । विगत चुनावमा पनि मैले भाेट दिएकाे मान्छे प्रधान.... भएका छन् ।' -- उनी भन्छन् ।
उनी कटुस टाेकेर फुटाउछन् । मुखै चेब्राएर थुक्दै भन्छन् -- 'छ्या मैले भाेट दिएर जिताएकाे प्रधान... जस्तै किराले खाएकाे तीताे कटुस... '
थुक्दै भन्छन्-- 'राष्ट्रवादिकाे मुकुण्डाे भिरेका राष्ट्रघाती प्रधान... थुक्क ! कालापानी, लिपुलेक र लिम्पियाधुराले प्रमुख र प्रधान...हरूकाे धाेती खुस्काएपछि देखियाे...
थुक्कराष्ट्रघाती प्रधान... प्रमुखहरू !!!'
🇳🇵
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६।८।८, धरान

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तक
पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
🏵️🌼🌻🔴

पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
🏵️🌼🌻🔴
२०७५ कार्तिक १९ , विशाल चौक

१२४.सय वर्ष पछि धरान

लघुकथा)
सय वर्ष पछि धरान सरण राई

बाहिर बरण्डाबाट देख्छु साघुरी, भेडेटार र हामी बसेकाे काेठा झन्डैझन्डै हाराहारी एकै सतहमा पाे रहेछ , लिफ्टबाट चढ्दा यादै गरेकाे थिइनँ ।
अहिले हामी एउटा अनुसन्धानमा काम गरिरहेका छाैँ -- कसरी मानिसकाे आयु बढाएर बाँचुन्जेल तन्नेरी नै बनाइराख्न सकिन्छ ?
''अहा, के सुन्दर धरान !'' उनी भन्छन् ।
''हाे, हाे !'' सबै भन्छन् ।
पत्रकारकाे झुण्ड सधैं हाम्रा पछि लागिरहेका हुन्छन् । हाम्राे कामकाे प्रगति विश्व जान्न आतुर छ ।
''तपाईंहरू सफल बन्नु हाेला ?'' पत्रकार सोध्छ ।
''केही अंशमा सफल भइसकेका छाैँ ।याे सफलता मानवजातिकाे महान् सफलता हुने छ।'' टाेलीनेता पूरा बिश्वाससाथ जवाफ दिन्छन् ।
हाम्राे तस्वीरसहितकाे खबर तुरून्तै विश्वभर पुग्छ । हाम्राे काम पूरा सफल भएपछि त्याे देशकाे नयाँ ठूलाे आयस्राेत हुने भएकैले देशले पनि ठूलाे धनराषी लगानी गरेकाे छ । हामी ५०९ जनाकाे टाेली अहिले धरान आएका छाैँ । यहाँ हामी याे अनुसन्धानलाइ पूरा गर्ने छाैँ । यहाँ आएकाे बेला धरानकाे पुरै दृश्यावलाेकन गर्न हामी बरण्डामा उभिएका छाैँ ।
हामी उभिएकाे जस्ताे ९९तलाअग्ला ५५०००जना मानिस बस्न सक्ने १५०वटा जति गगनचुम्बी भवनहरूले धरानकाे कुल क्षेत्रफलकाे एक तिहाइ जमिन ओकटेका रहेछन् । बाँकि जमिन तमाेर नदीबाट भूमिगत सुरूङबाट ल्याइएकाे पानीले निर्माण गरिएकाे ताल पाेखरी बनजङ्गल बगैचा हरियालीयुक्त वातावरण, मनै लाेभ्याउने !
शिक्षा स्वास्थ निशुल्क भएकाले सब मानिस इमानदार र कर्तव्यनिष्ट छन् । सिमानामा काँडेतार लगाइएकाेले छिमेकी देशबाट चाेर लुटेरा आउन नसक्ने, सिमाना मिचिन नपाउने हुँदा देशभित्र शान्ति, सुरक्षा र जीवनअनुकुल परिवेश छ । देश आत्मनिर्भर मात्र हाेइन, विश्वकै उदाहरणिय बन्न पुगेकाे छ। सर्वाेच्च चाेमाेलुङमाझै प्रति व्यक्ति आय सर्वाेच्च भएकाे छ साथै विश्वकाे शक्तिसाली मुलुक र बैज्ञानिक आविष्कार गर्ने र बिध्द्वान जन्माउने मुलुक भएकाे छ ।
हामी माेबाइलमा धरानबारे हेरेर सबै जानकारी पाउछाैँ । धरान मुलुककाे सुन्दर रमणीय सहर रहेछ । धरानका आसपास रहेका १०० वर्ष पहिलाका जस्ता साना साना घरहरू विश्वकै उत्कृष्ट र मँहगा रिसाेर्ट रहेछन् ।
''अहा, सय वर्ष पछिकाे धरान !''अचानक मेराे मुखबाट निस्कन्छ !
''अहा, सय वर्ष पछिकाे नेपाल !'' अरूकाे मुखबाट पनि निस्कन्छ !
🇳🇵
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/11/blog-post_63.html
२०७६।८।११, धरान

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह
पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
🏵️🌼🌻🔴


 

१२३.उनकाे पार्टी

(माेबाइल लघुकथा= माेबाइलमा नै लेखिने र केही मिनटमा माेबाइलमा नै पढ्न सकिने र पढिने लघुकथा)

(माेबाइल लघुकथा)
उनकाे पार्टी

सरण राई

बहुदलकाे लागि हाम्राे र उनीहरूकाे पार्टि मिलेर संयुक्त अान्दाेलन गर्याे । बहुदलीय व्यवस्था प्राप्त भयाे ।
बहुदल प्राप्तिपछि हाम्राे र उनीहरूका पार्टी सत्ता पक्ष र प्रति पक्ष भए । कुकुर र बिरालाे जस्ताे । देशकाे हितका लागि कहिल्यै राष्ट्रिय सहमति मेल भएन ।
तर हाम्राे र उनीहरुका पार्टीका नेताहरू भने राष्ट्रिय सम्पत्ति मिली मिली खान थाले ।
अाश्चर्यजनक रूपमा दरबार हत्याकाण्ड पछि गणतन्त्र अायाे । गणतन्त्रअाएपछि हाम्राे र उनीहरूका पार्टी हाम्राे र उनीहरूका पार्टी रहेन । नेताहरू नयाँ राजा भए र पार्टी उनका पेवा, उनका हलि गाेठाला र नाेकरहरूका पार्टी भयाे ।
हामीले रगत बगाएर प्राप्त गरेकाे व्यवस्था पनि हाम्राे भएन । कमसल नेताहरूकाे माेज र भाेज खाने कुव्यवस्था भयाे ।
अब असल मान्छे नागरिक भएर स्वइच्छा र सम्मानसाथ बाँच्ने हाे भने उनका पार्टी छाेडेर नयाँ साेचका साथ स्वातन्त्र हुनु पर्दछ ।
स्वातन्त्र बुध्दिजिवीकाे उपराेक्त कथनकाे नयाँ राजा भएका नेताकाे पेवा, उनका हलि गाेठाला र नाेकरहरूका पार्टीका भिजीलान्टेहरूले जति नै बिराेध गरे पनि त्याे कथन सत्य सावित हुँदै छ ।
कमसल नेताकाे पार्टी असल कार्यकर्ताले छाेड्न थालेका छन् । जनताकाे असल पार्टी निर्माणमा जुट्न थालेका छन् ।
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६/३/२२,धरान

पhttps://youtu.be/wYyGey-SicA
https://youtu.be/8UqSOl2aEis

https://youtu.be/-LwHfV3qfWA
https://youtu.be/Ym8Azfg8kc0
https://youtu.be/rv4cylavtZY
https://youtu.be/rv4cylavtZY

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह

पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।

१२०.दृष्टि

(लघुकथा)
दृष्टि

सरण राई

किच्च दाँतले लाशलाई हदैसम्म कुरूप बनाएकाे छ । दुनियालाई रुवायाे, शाेषण अत्याचार अनेकौं कुकर्म गर्याे । खै के लिएर जाँदै छ ? थुक्क नाथेकाे घृणित जिन्दगी !
ऊ लाशलाई थुक्न चाहन्थ्याे तर शिष्टताका कारण थुकेन।
किच्च दाँत लास कति दयनिय देखिएकाे छ । डर धाक र स्वार्थका कारण उसले जीवनभर सम्मान देखाएको मानिस निरीह लास भएकाे छ ।अब मान सम्मान केही गर्दिनँ । मुला अाडम्बरीलाई...!
अाडम्बरका लागि त्याे लाशलाई उसले ढाेगेकाे देखाउनु पर्थ्याे तर ऊ पनि लाशलाई ढाेग्दैन ।

***
२०७५ असाेज २८.सुमेरु अस्पताल

 

Beautiful birds

११९.कब्जा

(लघुकथा)
कब्जा

सरण राई

सर्वसाधारण म ! व्यवस्था फेरिँदा, प्रत्येक पल्ट मेरो जीवनमा सुखद कायापलट होला भनेर उत्साहित भएँ । जनयुध्दकाे बेला कसैकाे धरजग्गामा झण्डा गाढेर कब्जा भनेपछि कब्जा भयाे । कसैकाे केही लाग्दैनथ्याे ।
द्वन्ध्वात्मक भाैतिकवाद, प्रजातन्त्र, लाेकतन्त्र, मानव अधिकार, स्वातन्त्रता अादि सैध्दान्तिक कुराहरूका प्राप्तिका लागि सर्वसाधारण अाम मान्छेहरू अान्दाेलनमा सरिक भए । सडक कब्जा,नाराजुलुश र अान्दाेलनकाे बलमा बहुदल आयो । दलहरु सर्वैसर्वा भए । तर दलहरू पुराना सामन्त फटाहाहरूले कब्जा गरे ।
फेरि सर्वसाधारण अाम मान्छेहरू आफ्नो जीवनमा सुखद कायापलटका लागि अान्दाेलनमा उत्रिए । १९दिने अान्दाेलनले गणतन्त्र अायाे । फेरि दलहरु सर्वैसर्वा भए । फेरि दलहरू पुराना सामन्त फटाहाहरूले नै कब्जा गरे । दलहरू गतिछाडा,सिध्दान्तच्युत,अवसरवादि, विदेशि दलाल र शंकुचित जातिवादिहरूले कब्जा गरे । दलहरू कब्जा गरिसकेपछि सरकार कब्जा गरे । सर्वसाधारण अाम मान्छेहरूका जीवनका सुखद कायापलट कब्जा गरेर उज्यालाे कब्जा गर्ने प्रयत्नमा फटाहाहरू लागेका छन् ।
सर्वसाधारण अाम मान्छेहरूले ती फटाहाहरू चिन्न थालेका छन् । तिनीहरूलाई पूर्णतया विस्थापित गर्ने र सर्वसाधारण अाम मान्छेहरूका जीवनका सुखद कायापलट गर्ने अर्काे अन्तिम अान्दाेलनकाे तयारीमा सर्वसाधारण अाम मान्छेहरू लागेका छन् ।
त्याे अन्तिम अान्दाेलनले सर्वसाधारण अाम मान्छेहरू सुखी र सम्पन्न हुनेछन् । गतिछाडा,सिध्दान्तच्युत,अवसरवादि, विदेशि दलाल र शंकुचित जातिवादिहरूअन्त भई देश सम्पन्न हुनेछ ।

***

 २०७४ कार्तिक १० ,बिशालचाैक

११८ .फाेहाेरको डङ्गुर !

(लघुकथा)
फाेहाेरको डङ्गुर !

सरण राई

अल्पज्ञ, ज्ञानी र उजेली तीनजना एउटै स्कुलमा पढेका थिए । तीनैजनाकाे उत्प्रेरणाको श्राेत एउटै थियाे-- गरिबी। उनीहरू गरिबीबाट उन्मुक्ति चाहन्थे ।
उनीहरूले शिक्षालाई उन्मुक्तिकाे साधन सम्झेका थिए ।अल्पज्ञ नाै कक्षाबाटै पढाइ छाेडेर राजनीतिमा नेताकाे धुपाैरे भयाे । नेताकाे सङ्गत र कृपाले ऊ कालान्तरमा राजनैतिक खेलाडि भयाे ।
ज्ञानीले उच्च शिक्षा पूरा गरेर ज्ञानी भयाे । क्षणभङ्गुर जीवनकाे ज्ञान प्राप्त भएकाेले लाेभ -पापबाट टाढा रह्याे । उजेलीले ज्ञानीसित विवाह गरीन् । उनीहरूकाे जीवन ज्ञानले आलाेकित हुँदा सुखसित बित्याे । दुवैजनाले परिश्रम गरेर गरिबीबाट उन्मुक्ति पाए । उनीहरूका सन्तान पनि सद्गुणी भए ।
अल्पज्ञले राजनीतिमा लागेर अनेक तिकडम, जालझेल सिक्याे । गरिबीबाट उन्मुक्ति पाउन राजनीतिलाई उसले साधन बनायाे । नेता भयाे। चुनाव जितेर मन्त्री भयाे । देश, समाजलाई धाेका दिँदै अनैतिक तरीकाबाट धनराषी कमाएर गरिबीबाट उन्मुक्ति पायाे । विवाह गर्याे, एउटा छाेरी र एउटा छाेराकाे बाबु भयाे । ऊ अझ धेरै सम्पत्ति कमाउने लालसाले फाेहाेरी राजनीतिमा चुर्लुम्म डुब्याे ।
कालान्तरमा उसले हुर्केका छाेरालाई बिराेधी तह लगाउन राजनैतिक गुण्डा 'डान' बनायाे । छाेरीलाई पनि आफू सत्तामा टिकिरहनका लागि नेताहरूकाे सेवामा हाजिर गरायाे । छाेरी गतिछाडा हुँदै गइ । सम्पत्ति त उसले अकुत कमायाे तर बदनामी पनि त्यत्तिकै । त्यसैले ऊ सत्ताच्युत भयाे ।
गुण्डा छाेरा र गतिछाडा छाेरीले धम्काएर अल्पज्ञका सारा सम्पत्ति बाढेर लिए । सम्पत्ति लिइसकेपछि फाेहाेरी राजनीतिको उत्पादन उसका अविवेकि छाेराछाेरीले उसलाई घरबाट निकालेर घरच्युत बनाए ।
फाेहाेर राजनीति ...चरित्रहीन खराब सन्तान ,फाेहाेरी समाज र घृणित परिवेश ! फोहोरी राजनीतिको फल ... फाेहाेरमा फाेहाेर ! फाेहाेरको डङ्गुरमा बिचरा अल्पज्ञ पुरियाे !
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६ मंसिर २०, धरान

११७.बाँचेकै छु

बाँचेकै छु

सरण राई

नचलि सुतिरहेकाे काेपा(बाजे)लाई नातिनी निकै बेर हेरेर पनि टुङ्गो गर्न नसकि चिच्याएर बाेलाउछे -"काेपा, काेपा।"
काेपा भन्छ- "जिउँदै छु ।"
त्यस्तै जिउँदाहरूले भनिरहनु पर्ने...
"बाँचेकै छु ।"


२०७५/१/३० काठमाडौं

११६ . (माेबाइल लघुकथा) शिक्षित नरपशु

(माेबाइल लघुकथा)
शिक्षित नरपशु
सरण राई

अाफ्नै खर्चमा पुस्तक छाप्ने मूर्ख लेखक म भएकाे छु ।साथी भाईहरूले किनि पढि दिउन् भनेर किताब बाेकेर भेटिरहेकाे छु ।
कति त तिरष्कार भाव झल्काउदै भाग्छन् । कति पुस्तक हातमा लिएर अाेल्टाइ पल्टाइ गर्छन् तर फ्याट्ट पुस्तक फालेर पुस्तकप्रति गहिराे वितृष्णा देखाउछन् ।
पुस्तक थुप्रै उपहार बाढेर साहित्यकार बन्ने धुनमा मैले बटुलेकाे अनुभव-- त्यसरी सित्तै बाढ्दा पुस्तककाे निकृष्ट अवमूल्यन हुँदाे रहेछ । कसैले पढ्दैनन् । पुस्तक पढनका लागि हाे । नपढिने पुस्तकहरू खाेलामा फाले सरह हुँदाे रहेछ । ज्ञानकाे नाश !
म सित्तै बाढेर पुस्तककाे बेइज्जत गर्न चाहन्नँ । तर लागेकाे छपाइ खर्च उठाउन सकिन्छ कि !
पुस्तक मेरा शिक्षित साथी भाइहरूले किनि दिन्छन् कि ! अाशामुखी बन्छु म । उनीहरू किन्दैनन् । मलाई अार्थिक सहयाेग हुँदैन । त्याे त बेहोरी रहेकै छु ।
तर ती शिक्षित साथीहरू पुस्तकले दिने ज्ञानबाट विमुख भइरहेका हुन्छन् ।
साहित्यले दिने रसमय भाव, सम्वेग र अतुलनिय अानन्दकाे अनुभवबाट वञ्चित हुँदैछन् ।
पुस्तकप्रति वितृष्णा ! सुरुचिपूर्ण जीवन मार्गबाटै पलायन, सुखी जीवनकाे अाशाकाे अन्तकाे थालनी ।
पुस्तक किन्न र पढ्न भनेपछि परपर भाग्ने शिक्षित मानिस शिक्षित नरपशु हाेइन र?
मैले लेखेकाे पुस्तक नपढे पनि अरु पढ्छन् हाेला नि । अरु पनि वा पुस्तकै पढ्दैनन् भने ती महामुर्ख शिक्षित नरपशु नै हुन् ।
हा..हा..हा.. म अाफ्नै खर्चमा पुस्तक छाप्ने मूर्ख तिनीहरू महामुर्ख । मनमनै हाँस्छु ।
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/08/blog-post_9.html
२०७६/२/२७,धरान।

पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
https://youtu.be/wYyGey-SicA
https://youtu.be/8UqSOl2aEis

https://youtu.be/-LwHfV3qfWA
https://youtu.be/Ym8Azfg8kc0
https://youtu.be/rv4cylavtZY
https://youtu.be/rv4cylavtZY

११५ .अाशकाे त्यान्द्राे

अाशकाे त्यान्द्राे

सरण राई

भजन किर्तन उसलाई रमाइलो लाग्थ्यो । ईश्वर सर्वशक्तिमान र सर्वकृपाल भएकाेले कुनै दिन उसको प्रार्थना सुनेर सुख दिनेछ भन्ने अाशकाे त्यान्द्राेमा झुन्डिएर अाफूलाई भक्तिमा लिन गराईरहेकाे थियाे ।
चुनाव अायाे । नबाेल्ने् भगवानभन्दा प्रभावशाली नेताकाे भाषण, अाश्वासन र पार्टीको घाेषणा सुनेर ऊ पार्टी र नेताकाे समर्थक र पार्टीको सदस्य भयाे ।नेताले चुनाव जिते । पार्टीको बहुमत अाएर सरकार बनायाे
।नेता मन्त्री भए।
त्यस दिनपछि त उसले नेताले दिएकाे अाश्वासन एकै क्षण पनि बिर्सन सकेन ।पार्टीप्रति वफादार भए मात्र केही पाइन्छ भन्ने अाशकाे त्यान्द्राे उसका लागि बाँच्ने अाधार भयाे । ऊ अाजभाेलि भगवानकाे भजन किर्तन छाडेर नेता र पार्टीकै गुणगान गाउन व्यस्त र अभ्यस्त छ ।
उसकाे साेच बन्दी भएको छ । निर्णय शक्ति, विवेक र चेतना बन्धक भएको उसलाई थाहा हुन समेत छाडेकाे छ ।
 *
 २०७५असार २७.काठमाडौं
***

११३. अरब रूपियाकाे कात्राे

(लघुकथा)
अरब रूपियाकाे कात्राे

सरण राई

सनककै भरमा राजनीति गरेर सरकारकाे प्रमुख पदमा पुगेकाे उसलाई मृत्यु नजिक आउदै गरेकाे अहसास हुँदा अरब रूपियाकाे कात्राे आफ्ना लागि बनाउने सनक चढ्छ ।
भ्रष्टाचार गरेर खरबाै कुम्लाएकै थिए गरिब जनताकाे सपना र सुख लुटेर । उनका सबैभन्दा विश्वासी पिछलग्गुलाई एक अरब दिएर कात्राे बनाउन लगाउछन् ।
''हुन्छ, यत्राे महँगाे कात्राे सुटुक्क विदेशमा सुन चादि हिरा माेती मणि माणिक्य राखेर बनाउनु पर्छ । महान् अलेकजेण्डरले युध्दमा मारिएका प्रिय साथीकाे चितामा खरबाै खरबाैकाे मणि, हिरा माेती आदि जलाएर साथीकाे सम्मान गरेका थिए । त्यस्तै हजुरजस्ताे महान् मानवकाे कात्राेमा सबै सम्पत्ति अट्ने मनचिन्ते गाेजि पनि राखिने छ ।'' विश्वासी पिछलग्गु खुसी हुँदै भन्छन् ।
''सबै सम्पत्ति अट्ने मनचिन्ते गाेजि....! '' चाकडिबाज पिछलग्गु र स्वार्थीहरूकाे घेराबन्दिले प्रमुख पूरा सन्कि भइसकेकाे हुन्छ । सनक पागलपनमा अवतरित हुन थालेकाे छ । साेच्छ-- ''सबै सम्पत्ति मनचिन्ते गाेजिमा राखेर स्वर्गमा लाने र डबल स्वर्गकाे आनन्द लिने म नै यस्ताे पहिलाे परमपुरूष हुनेछु ।''
सन्की साेचका साथ असम्भव उरन्ठेउला बाेली र भाषणले सर्वाेच्च स्थानमा पुराए पछि त प्रमुख पूरै सन्कि भएछन् भन्ने उनका आसेपासेहरू र जनता जनार्दनले पनि बुझ्छन् । पदकाे दुरूपयाेग भ्रष्टाचार माफियासँगकाे मिलाेमताे यहाँसम्म कि विदेशी एजेन्ट बनेर राष्ट्रघात गरेर कुम्ल्याएकाे सम्पत्ति आफ्ना विश्वासी पिछलग्गुहरूकाे नाममा राखेर गरिब रहेकाे सम्पत्ति विवरण सार्वजनिक गरेका हुन्छन् ।
कात्राेमा सबै सम्पत्ति अट्ने मनचिन्ते गाेजि हुने कुरा सुनेपछि प्रमुख पिछलग्गुहरूकाे नाममा रहेकाे चल सम्पत्ति बुझाउन ताकेता गर्न थाल्छन् ।
पिछलग्गुहरूकाे गाेप्य बैठक प्रमुखका सबैभन्दा विश्वासी पिछलग्गुकाे पहलमा सम्पन्न हुन्छ र निष्कर्श हुन्छ -- 'अब प्रमुख नाङ्गेझार भइसके, उनीसँगै हामी सति जान हुँदैन । उनी पदमा रहिरहे उनीसँगै हामी भडखालाेमा पर्छाै । आफ्नो आफ्नाे नाममा रहेकाे चल सम्पत्ति पचाउन पनि उनलाई अपदस्त गर्नु पर्दछ ।'
सजिलै पार्टीमा निर्णय गराए-- 'राजिनामा दिन लगाउने नमाने अविश्वासकाे प्रस्तावद्वारा हटाउने ।' प्रमुखले जाेड नचले पछि राजिनामा गर्छन् । पद र शक्ति गएपछि बिरामी हुन्छन् । हेर्न भेट्न चराे मुसाे काेही आउदैनन् । सबैभन्दा विश्वासी पिछलग्गुभने चियाेचर्चाकाे लागि रातदिन उनीसँगै रहन्छन् ।पुर्व प्रमुख बारम्बार साेधिरहन्छन् -- ''अरब रूपियाकाे कात्राे आयाे ?''
''बन्दै छ । बनेपछि आउँछ''-- सबैभन्दा विश्वासी पिछलग्गुकाे जवाफ हुन्छ ।
प्रमुखले ज्यादै कर गरेपछि ''भाेलि म ल्याउँछु'' सबैभन्दा विश्वासी पिछलग्गु भन्छ।
पद र शक्ति नभएकाे पुर्व प्रमुखले केही गर्न सक्तैनन् भन्ने भएपछि जसजसकाे नाममा पैसा लुकाइएकाे थियाे उनीहरूले सबै पचाए ।
''खाेइ कात्राे ल्यायाै ?''
''ल्याएकाे छु '' भनेर 'एकअरब रूपियाकाे कात्राे' लेखिएकाे तुल ब्यानरजस्ताे डेढ मिटरकाे कात्राे सबैभन्दा विश्वासी पिछलग्गुले देखाउँछ । सबैभन्दा विश्वासी पिछलग्गुले पनि कात्राे किन्ने अरब रूपिया यसरी पचाउँछ ।
त्याे कात्राे देखेर पुर्व प्रमुखकाे वाक्य बस्छ, डङ्ग्रङ्ग पछारिन्छ । कराउन चाहदाे हाे, सक्तैन । चाेर औलाे ठडाइकाे ठडाएकै ...
🔴
२०७६ पाैष २४, धरान

नाैरङ्गी्

एक सय एक लघुकथा सङ्ग्रह

पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।🔥🔥🔥