यसमा भएका लघु कथाहरु सरण राईद्वारा लेखिएका हुन् र बिना अनुमति कसैले कुनै माध्यमद्वारा प्रकाशित गर्न पाउने छैनन् |
Tuesday, December 29, 2020
साहित्यकाे गरिमा
Sunday, November 15, 2020
को ?
(लघुकथा)
को ?
सरण राई
नियमित हिँडाइमा हुन्छु । अघिअघि को हिडिरहेको देख्छु ।पछाडिबाट शारीरिक बनोट अत्यन्त सुन्दर छरितो र आकर्षक देखिन्छ ।त्यस्तो शरीरधारीको अनुहार कस्तो होला ! हेर्ने लालायित मनले मलाई पछिपछि छिटो– छिटो हिँडाउँछ ।उसको हिँडाइको गति त्यति तीव्र नभए पनि सतत अविरल हुन्छ ।
उछिनेर अगाडि पुग्दै सिङ्गो रूप हेर्ने लालसाले म पनि छिटोछिटो हिडिरहेछु । त्यो अपरिचित र मेरो दूरी क्रमशः कम हुँदै गइरहेकाले म उत्साहित भएर अझ पूरा सामर्थ्य साथ पछयाइरहेको हुन्छु ।
अब भेटें– भेटें । भेट्नै लागेको बेला एउटा कार आएर उसको छेउ रोकिन्छ । ऊ कार चढ्छे । कार हुइँकिन्छ ।म हेरेकोहेरेकै हुन्छु ।
गई त हाल्यो । को होला !
अब कहिल्यै फेरि देखिएला ! देखिए– भेटिए पनि कसरी चिन्न सकिएला !
क्षणभर मात्र समयले साथ दिएको भए । एउटा बितेर गएको क्षण । यस्तै क्षणहरूको सङ्गम रहेछ समयको अविरल प्रवाह उफ !
प्रकाशित:
२८ कार्तिक २०७७ १०:२९ शुक्रबार
Sunday, July 19, 2020
प्रशव वेदना
प्रशव वेदना
सरण राई
म अहिलेकाे नेपालमा बाँचिरहेकाे अदना अकिञ्चन पात्र । फाेहारी राजनीतिले बनाइएकाे बबुराे । मजस्तै नागरिक बन्न नपाएका जनताहरूकाे नेपाल !
लिम्पियाधुरा, लिपुलेक र कालापानीमा भारतले बाटो बनाएर सेना तैनाथ गरेकाे छ । बाटाे बनेकाे पनि सरकारले थाहै पाएन रे ।
एमसिसि संसदमा पास गरेर देश अमेरिकालाई बुझाउन नेताहरूले बैना खाई सकेका छन् रे ।
काेविद १९ भाईरसले हाहाकार मच्चिरहेकाे बेला जननिर्वाचित सरकार कुर्सी खेलमा मस्त भइ हानाहान तानातान गरि नाटक देखाईरहेका छन् । निर्देशन बिदेशीले गरिरहेका छन् रे !
भिजिलान्टेहरू जिन्दावाद मुर्दावादमा उत्रिएका छन् । गतिलै रकम त्यसमा विनियाेजन भएकाे छ रे ।
क्वारेन्टाईनमा बसेकाहरू धेरैले अात्महत्या गरेका छन् , मरेका छन् । काेविद १९ पनि कमाउने धन्दा भएकाे छ रे । सत्तावालहरूले थुप्रै कमाए रे !
पत्रपत्रिका, स्कुल क्याम्पस , कार्यालय, यातायात, उध्दाेग व्यापार, कलकारखाना सब बन्द । हिड्डुल लकडाउन । लकडाउन !
बाढि भल पहिराेले , काेराेनाले र काेराेनाकाे त्रासले मानिसहरू मरे । मरिरहेछन् ।
प्रायाेजित खबरहरूकाे बाढि, बिकेका बिक्ने बुध्दिजीविहरूका कपाेलकल्पित तथ्यहरूका चमत्कार ! सामाजिक सञ्जाल फेक न्युज ! वर्खे च्वाउ सरि उम्रेका बहुरूपी अभियन्ताहरू ! चारैतिर भ्रामक वातावरण ! के साँचाे, कुन झुठाे !
अनेक रङ्गी बिरङ्गी भ्रामक वर्तमान नेपालकाे तस्बिर !
जे देखिन्छ त्याे हाे कि हाेइन ? जे सुनिन्छ त्याे पनि हाे कि हाेइन !
मजस्ता नेपालीहरू नयाँ नक्सा जारी हुँदा खुसीले तीन हात उफ्रेका थियाैँ । देश बचाउन अब भने नेपाली सब एकजुट हुने भएछाैँ । तर तत्कालै सरकार प्रमुखले एमसिसि पास गर्ने भनेपछि अरकच्च !
नेपालीका लागि माैलिक नेपाली राजनीति सुरू भएकै रहेनछ । नेपाली भूमि जाेगाउने वीर सपुतहरू जन्मनै बाँकि रहेछ । कस्ताे अवस्थामा पुराईएकाे रहेछ सार्वभाैमसत्तासम्पन्न जनतालाई ? न देशका लागि लड्न सकिने न निर्माणका लागि केही गर्न सकिने !
खलनायक नायक देखिएकाे वर्तमान ! स्वाभिमानी नेपाल जन्मने प्रशव वेदना भाेगिरहेकाे वर्तमान नेपाल !
२०७७ साउन २, धरान
Saturday, February 2, 2019
१४६.पूर्णता
पूर्णता
सरण राई
ऊ बैंकको काउण्टरमा नोटको गड्डी बुझाउछ । सुन्दरी महिला क्यासियर लोग्ने मान्छेको बिग्रिएको घ्यारघ्यारे आवाजले सोध्छिन् “कति छ ?”
“तीस लाख ।” डोमिनेटिङ पुरुष आवाजको सट्टा गला बिग्रिएको सानो केटीको जस्तो उसको खिरिलो स्वर सुनेर ऊप्रति आकर्षित सबै निराश हुन्छन् ।
“जाहै... स्वरले ठगिहालेछ नि ! उसको व्यक्तित्व पनि पूर्ण रहेनछ ।”
🏵️
Thursday, January 31, 2019
१४४.सम्झना
सम्झना
सरण राई
किन हुन्थ्याे..
अगेनामा बसाएकाे पानी भकभकी उम्लेझैँ
मनकाे भित्रीबाट उम्लिदै अागाेकाे गाेला
छाती पाेल्दै माथि पुग्छ, झर्छ ... समग्र पाेल्छ
सहि नसक्नु... तररर..
गाला भिज्छ भिजीरहन्छ छाडि जानेकाे सम्झना !
🔴
https://www.facebook.com/groups/370554310413169/?ref=group_header
२०७५ /१० /१७ धरान
Sunday, January 6, 2019
१४२ .काल पर्खिरहेकाहरूका कथा
काल पर्खिरहेकाहरूका कथा
सरण राई
मलाई नै थाहा छैन । तर म पर्खिरहेकाे छु, पर्खिरहेछु । हर क्षण काेही मेराे सपना पूरा गर्न आउला ! मेराे हृदयभित्र रगत, आँसु र पिपले गुजुल्टिएकाे असह्य विछाेडका घाउ कसैले निकाे पार्ला ! फेरि म सुन्दर रमणीय फूलहरूसित मुस्कुराउन सकूलाँ !
त्यस्ताे क्षण आउदै हाेला । ल्याउने काे हाेला ?
त्याे नआइपुगुन्जेल प्रतीक्षारत मलाई आशा छ – त्याे आउछ !
सायद त्याे अरू नभएर आफ्नै काल हाेला । धैर्यसाथ त्यसलाई पर्खन मद्दत गर्ने आशा ... अझै मिलन हुनेछ भन्ने बलवान आशा ! बलवान आशा नाैरङ्गी जीवनमा बाँचुन्जेल बाँच्ने सहारा भएकाे छ ।
बाँच्नु सबैभन्दा ठूलाे सम्झनेहरूका कथा हाे याे ।
र, काल पर्खिरहेकाहरूका कथा पनि हाे ।
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2019/01/blog-post_4.html
२०७५ चैत १४ , धरान
Sunday, December 23, 2018
१३७.बाकसमा किताब
बाकसमा किताब
सरण राई
जितेकाे भन्दा हारेकाे अनुभूतिले साहित्यतर्फ म धकेलिएँ । लेखेँ निबन्ध । छाप्ने रहरले चैन हरायाे । प्रकाशन सहकारी बनाएर २७जनासँग ५०००।- का दरले पैसा जम्मा गर्दा १२५०००।- जम्मा भयाे ।
पैसा जम्मा भएपछि सपना देखियाे लाखकाे । ५०००प्रति पुस्तक १००।- ले ५०००००।- । पाँचगुणा ...
९७०००।- रूपैयामा पाँच हजार प्रति पुस्तक छापियाे । छापेपछि पाे देखियाे पुस्तक संसारकाे झिलीमिली । विमाेचन भव्य गरियाे । पुस्तक नबिकेर थन्कियाे । मुसाले काटेर ढुट्टाे ।
पत्नीले िहउदमा सिरक डसना कम्बल राख्न किनेकाे ठूलाे टिनकाे बाकसमा मुसा धमिराबाट बचाउन सिरक डसना कम्बल झिकेर पुस्तकहरू राखियाे ।
पत्नीसँग भनाभन पनि भयाे । अन्तमा पाँच लाखकाे किताब जाेगाउन तिनले पनि सहमति जनाइन् । त्यतिबेलादेखि राखेकाेे किताबहरू अझै बाकसमा नै छन् ।
ती किताबहरूमा अरू किताबहरू पनि थपिदै गए । पत्नीकाे देहावसान पछि 'नाैरङ्गी' किताब पनि थपियाे ।
अब प्रश्न उठिरहेकाे छ बाकस कहिले खाली हाेला ? बाकसकाे किताब सम्पत्ति हाे कि हाेइन ? र, कहिलेसम्म राखिरहने ...
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६।३।१४, धरान
Saturday, December 22, 2018
१३६.नं. बिनाकाे कार्यकर्ता
(माेबाइल लघुकथा)
नं. बिनाकाे कार्यकर्ता
हेर्दा १ नम्बरकै पछिपछि हिँडिरहेकाे एउटै पङ्तिमा उभिएकाे ऊ । उसलाइ नं.१काे मान्छे सम्झेर १ नं.सँग काम परेकाेले मैले उसलाई काम फत्ते पार्ने जिम्मा दिएँ ।
उसले पनि काम सिध्द गर्न भगिरथ प्रयत्न थाल्याे ।
उसलाई पार्टीभित्र अाफ्नाे अाैकात, नं. , शक्ति र तह थाहा थिएन ।
१ नंं भेट्न उसले चारवटा तह पार गर्नु पर्थ्याे । २ नं. तह १नं.का नातेदार र बिश्वासी कमिसन दलालहरू, ३नं. तह पक्का १नं.ले पालेकाे पाेसेकाे खुखार जुकाजस्ता कार्यकर्ता नेताहरू, ४नं. तहमा भिजिलान्टेहरू र नामुद गुण्डाहरू र ५ नं.मा अन्ध समर्थकहरू सदैव शक्तिशाली १नं.ले केही फ्याकिदेला र खाउला भनि अन्धा भिखारीहरूजस्ताकाे झुण्ड ।
बिचरा उसले त पाँच नं. झुण्ड नै पार गर्न सकेन ।झुण्डले यता ठेल्छ उता ठेल्छ ।
चाैथाे तहसम्म पनि पुग्न नसकेकाे उसले बल्ल अाफ्नाे सम्झिरहेकाे त्याे सिध्दान्तहीन पार्टीमा अाफ्नाे हैसियत थाहा पायाे ।
त्याे पार्टी त पार्टी नभएर एउटा निकृष्ट स्वार्थी ग्याङ बाेस र याकुचाहरूकाे ग्याङ भइसकेकाे रहेछ ।
उसले त्यसताे ग्याङमा बसेर राजनैतिक उद्देश्य प्राप्ति हुँदैन भन्ने ज्ञान भएपछि त्यस पार्टीकाे साधारण सदस्य समेत सबै समितिबाट राजिनामा दिएर स्वतन्त्र भयाे ।
नाैरङ्गी्
एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह
पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
🏵️🌼🌻
Friday, December 21, 2018
१३४.कुकुर
कुकुर
सरण राई
किरात लाेककथामा कुकुर मानिसकाे कान्छाे भाइ भएकाे कथा छ । हाेला र त नानीहरूकाे मिल्ने साथी कुकुर हुन्छ । म पनि चार वा पाच वर्षकाे हुँदा मेराे जन्म गाउँ छिनामखुमा मेराे मिल्ने एउटा निक्खुर कालाे काले नामकाे कुकुर थियाे । घरकाे रखवारी गर्नामा खप्पिस थियाे । नाैलाे मान्छेलाई घरमा ढिम्किन दिदैनथ्याे । अरूका लागि असाध्य छुच्चा थियाे । टाेक्न नै जाइलाग्थ्याे । कतिलाइ टाेकि पनि सकेकाे थियाे । त्यस्तै छुच्चा भएकाेले कसले हाे घाँटीमै काटेर घाइते बनायाे । मान्छेकाे पनि दबाइपानी नभएकाे त्याे जमानामा त्यही घाउले काले मर्याे । त्याे मर्दा हामी सबै परिवार शाेकाकुल भएका थियाेँ । त्याे कालेकाे झझल्काे अझै मेराे अाँखामा काेहीकाेही बेला अाइरहन्छ ।
अर्काे लक्की कुकुर बाेराबाँध मधेसमा अामाबुबाले पाल्नु भएकाे थियाे । अामाले तालिम दिएर खडा बस्ने भएकाे थियाे । मानिसहरूले खान थाले पछि खडा भएर खाने चिज नदिउन्जेल बसिरहन्थ्याे । खडा बस्ने त्यसकाे सीप त्यसका लागि पेट पाल्ने मेलाे भएकाे थियाे । त्याे सीपले त्यसलाई सबै केटाकेटीहरूले असाध्य मन पराउथे । त्याे चाहीँ बुढाे भएरै मर्याे । त्यसलाई खाल्डा खनेर मान्छेलाई जस्तै सम्मानसाथ गाडेका थियाैँ ।
अर्काे कुकुर मैले विवाह गरीसकेपछि धरानमा बस्दा पालेकाे टाइगर नामक कुकुर राम्रै थियाे । भनेकाे बुझ्थ्याे र मान्थ्याे । तर के भयाे कुन्नी एक दिन बाैलाएजस्ताे गरी भित्र बाहिर कुद्ने, मान्छेहरूलाइ खेद्ने गर्न थाल्याे । केटाकेटी वा अरू मान्छेलाइ टाेक्याे भने अनेक झमेला हुने । मैले नै अाग्लाेले हिर्काएर अाफ्नै कुकुर मारेँ । म अहिले पनि सम्झन्छु त्याे कुकुर बाैलाएकाे थियाे, थिएन टुङ्गाे नगरी नमारेका भए हुन्थ्याे ।
बेली बेलाइती कुकुर पनि खुब राम्राे थियाे । के भएर हाे ? केही दिन केही नखाएकाेले बिस्कुट चाहीँ खान्छ कि भनेर दिएँ । पुच्छर हल्लाएर कृतज्ञता ज्ञापन गर्याे र त्याे बिस्कुट लगेर जमिनमुनि पुरेर राख्याे । त्याे खान नसकेर नै मर्याे । पछि पाे थाहा पाएँ घाँटि सुनिएर खानै नसक्ने भएकाे रहेछ । विचराले मन पर्ने बिस्कुट निकाे भएर पछि खान जमिनमुनि लुकाएकाे थियाे तर खान पाएन ,। जीवनकाे नियती ..
अब अन्तमा हुन्ची कुकुरकाे बारेमा पनि बताइ हालाैँ । पत्नी र म बिहानै डायलाइसिस गर्न बिराटनगर जाने गर्थ्याे , बसपार्कसम्म हामीलाई पुराउन सधैं जान्थ्याे । बसमा पनि चढ्न खाेज्थ्याे । अरूले कराए पछि अाेर्लन्थ्याे । एक पटक डायलाइसिस सकेर घर अाउदा नातिनीले भनि-- 'हुन्ची कुकुर निकै छठ्पटिएर मर्याे, विष खाएकाे थियाे कि ... '
मरी त गयाे । माया लागेर के गर्ने ? पशु हाेस् वा मान्छे । मरिसकेपछि गर्नै पाे के सकिन्छ र... फगत चुकचुकाउनु सिवाय ...
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/12/blog-post_72.html
२०७५ चैत ५, धरान
१३२.साङ्लो
साङ्लो
सरण राई
सिंहजस्ताे गर्जन खाेज्याे ।
"तिमीलाई सुनकाे सिक्री लगाई दिएर जङ्गलकाे राजा बनाउँछाैँ" फटाहाहरूले भने । कुकुर खुशीले सिंहझैँ गर्जन खाेज्याे ।
कुकुर कुकुरै हाे गर्जन नसकेर भुक्याे । बेस्सरी भुकेर भुस्याहा भयाे । उसलाई पाल्नेहरूले पनि कुट्दै त्यसलाई गाेठबाटै लखेटे ।
कुकुर सुनकाे साङ्लोकाे लागि घरकाे न घाटकाे भयाे ।
***
२०७५।८।१७,सुमेरू अस्पताल
********
रिता बान्तवा राई , शिव बान्तावा , रेवती रमण राई, श्रीशीशा राई , म निर्मला राई र स्व. पत्नी लक्ष्मी राई (पाथिभरामा )
Sunday, December 2, 2018
१३१.हुर्मत
हुर्मत
सरण राई
सरकारी सुबिधाले सरकारी मान्छेलाई विवेकहीन बनाउन सक्तो रहेछ । राेग, शाेक, दुख र सांसारिक पीडाकाे अस्तित्व अनुभूति गर्न छाडेका छन् । अतुलनिय सर्वाधिक सुखसयल भाेगिरहेका सरकारी ठूला मान्छे अट्टहास गर्छन्-- समृध्दि अाइसकेकाे छ ।
समृध्दिकाे हुर्मत ....
गरिब, दु:खि, राेगी, शाेषित, पीडित, निमुखा जनताकाे हदै सम्म हुर्मत लिन सफल सरकारी ठूला मान्छेलाई जनताहरू टाढाबाटै भए पनि थुकेर धृणा खनाउँछन्। दिन गनिरहेका छन्-- सरकारी तानासाहकाे अन्तकाे । फेरि पनि प्रतीक्षारत छन् समृध्दिकाे ...
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७५ मङ्सिर १७, विशालचाेक
AdELAVerified account @adelamusic 4h
Monday, November 26, 2018
१२९.गुण
गुण
सरण राई
एउटा कुकुर हिलाेमा भासिएकाे अवस्थामा पाँच छ वटा कुकुरहरूले घेरेर टाेकिरहेका छन्, चिथाेरीरहेका छन् । एक्लाे कुकुर असहाय छ, अरु कुकुरहरूले त्यसकाे ज्यान लिनै लागेकाे देखेर म लाैराेले हिर्काउदै अन्य कुकुरहरूलाई लखेट्छु ।
कुकुर घाइते भएकाे छ र शरीरकाे केही भागबाट रगत पनि बगिरहेकाे छ । हिलाेमा भासिएकाेले निस्कन सक्तैन । तानेर निकाल्छु ।
यति गरिसकेपछि म आफ्नाे बाटाे लाग्छु । कुकुर कातर भावकासाथ मलाई केहीबेर पछ्याउछ । अन्य कुकुरहरू भागिसकेका थिए । सुरक्षित महसुस हुनासाथ त्याे कुकुर कृतज्ञताका लागि मतर्फ पुच्छर हल्लाउदै आफ्नाे बाटाे लाग्छ ।
कुनै कुनै समय म त्याे बाटाे हिड्ने गर्छु । त्याे कुकुर मलाइ देख्नासाथ पुच्छर हल्लाउदै मेराे छेउमा आएर लुटुपुटु गर्दै भक्तिभाव देखाउछ , कृतज्ञता जाहेर गर्दछ ।
एक साँझ म पल्लाे गाउँ त्यहि बाटाे भएर जानुपर्ने भयाे । बाटाेमा दुई काेष जति बाघ भालु ब्याँसाे स्याल जस्ता हिंसक जानवरहरू भएकाे डरलाग्दाे जङ्गल थियाे । म एक्लै थिएँ र डराइरहेकाे थिएँ । जानैपर्ने काम थियाे । जङ्गलछेउ त्यहि कुकुर भेटेँ । मलाई पछ्याउन थाल्याे । मैले लखेटेर धपाएँ तर नभागेर त्यसले जङ्गल नकाटुन्जेल मलाई साथ दियाे । सकुशल जङ्गल पार भएकाेमा म खुशी थिएँ । म त्याे कुकुरलाइ आफूसँगै लैजान चाहन्थे तर त्याे जङ्गल पार हुँनासाथ मप्रित फर्केर एक पटक भुक्याे कृतज्ञताकाे भाव प्रकट गर्न । अनि फरक्क जङ्गलकाे बाटाे दगुर्दै फर्कियाे । म हेरेकाे हेरै भएँ केही गर्न नै पाइएन ।
पल्लाे गाउँकाे काम सकेर साथीभाइहरूका साथ म दुइ दिनपछि फर्किएँ । बीच जङ्गलमा सिनु गनाएकाेले चारैतिर हेर्दा के दैख्छु...जङ्गली जानवरहरूले मारेर खाएर छाेडेकाे बिचरा त्याे कुकुरकाे आँधि लाश कुहेर गनाइरहेको !
हाे, गुण भनेकाे एक पटक त हुन्छ ।
बिचरा त्याे कुकुरले मैले लगाएकाे एउटा गुण ज्यान दिएरै तिर्याे !
🔴
२०७६/६/१८ , धरान
Wednesday, November 14, 2018
१२८.पाेष र पतन
पाेष र पतन
सरण राई
अध्ययनले प्रखर बाैध्दिकहरूकाे गनणामा पर्न सफल भए । नेता भए, पार्टिमा हालीमुहाली गर्ने शक्तिशाली ! चुनावमा उम्मेदवारकाे टिकट दिने हैसियत भएपछि जित्ने क्षेत्रमा चुनाव लडे । जहिले पनि जितेकाे जितेकै । सांसद, मन्त्री राेजा राेजा पद, छानिछानि सत्ताकाे स्वाद चाखे ।
सत्तामा पुगेपछि जे बाेले नि भएकै छ , जे गरे नि भएकै छ । भिजिलान्ते , अन्धसमर्थक तथाकथित कार्यकर्ता र नागरिक बन्न नसकेकाे अन्धा भेडाे जनताले पछ्याएकै छन् । सम्पत्ति-- छेलाेखेलाे हुने गरि वैध अवैध दुवै तरीकाले थुप्रिएकाे थुप्रिएकै छ ।
पैसा, पद र कृत्रिम प्रतिष्ठाले शारिरीक पाेष लागेकाे लागेकै छ । पाेष लागेपछि उन्माद पाेख्नै पर्ने हुन्छ । सारा संसारभाेग गर्ने लालसामा सिध्दान्तच्युत नहुने भन्ने प्रश्नै रहेन । पूजीकाे चमक दमक रङ्गिन दुनिया ...
मानसिक उन्नयन शून्य, त्याग, बलिदान, जनसेवा र दायित्व निर्वाह भुर्कुट । शारिरीक पाेषले पतनतर्फ डाेराउने नै भयाे । फाेहाेरी राजनीतिकाे कमाल ! फाेहाेरी राजनीतिकाे भास ...
दुर्गन्धै दुर्गन्ध...
देशवासीले फाेहाेरी राजनीतिकाेअबाेधगम्य पीडा , पीलाे र घाउ कहिले सम्म सहने ?
असल राजनीतिकाे प्रारम्भ कहिले हुने ?
पाेष र पतनकाे ब्लाकहाेलले भ्रष्टाचारी, पाखण्डि र देशलुटुवाहरूलाई निल्न थालेकाे छ । त्याे नेता पनि ब्लाकहाेलमा खसेकाे छ ।
र,असल राजनीतिकाे प्रारम्भ हुन थालेकाे आभास मात्र पनि कति शुखकर छ !
🔴
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/11/blog-post_14.html
२०७६ अशोज २०, धरान
☯️☯️🌹🙏🌹☯️☯️
नाैरङ्गी्
एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह
पुस्तकमा पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
२०७५कात्तिक २७-२८
साभार Binod Neupane @binu3 14h14 hours ago
Monday, November 5, 2018
१२६.नेता
नेता
सरण राई
मानिसहरुको मनमा त्यसलाई देखेर अग्घोर माया दया पलाउछ र त्यसको अगाडी रहेको भिखारी टोकरीमा धेरै रुपिया नगद भिख दिन्छन् | एउटा धनि मानिसले त्यहाँ नोटको गड्डी नै राख्छ |
त्यो हजार हजारको गड्डी देख्दा सर्वसाधारण बटुवाहरुलाई पनि लोभ लाग्छ , तर धर्म , नैतिकता र इज्जतको ड़रले त्यो गड्डी हेरेर थुक मात्र निलेर जान्छन् |
त्यस्तैमा झोला भिरेको एउटा मानिसले कतै नहेरी त्यो नोटको गड्डी टिपेर झोलामा राख्छ र मानिसहरुको वास्तै नगरी फटाफट हिड्छ | तर भिखारी मध्येकै एउटा भिखारीले कुद्दै गएर त्यस मानिसलाई कठालोमा समात्छ तर तुरुन्तै छाडी दिन्छ |
त्यतिबेला त्यो भिखारीले भनेको कुरा सबै भिखारीहरूले सुन्छन र जोडले सबै हाँस्छन् - " अहो यो त नेता पो रहेछ ,हामीभन्दा पनि ठुलो भिखारी जो जसरी पनि आफ्नो झोला मात्र भर्न जान्दछ !"
(तर नेतालाई भने पीर परीरहेको हुन्छ 'कतै त्यो गद्दीको नोटहरू नक्कली त होइनन् !')
*
२०७०-७-२४ ,धरान
***
नाैरङ्गी्
एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह
पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।
१२५.भाेट र कटुस
भाेट र कटुस
सरण राई
'उप निर्वाचनमा भाेट कल्लाई दिने ?'
'सबैभन्दा फटाहालाई दिने नि ।किन झुक्किनु . सधैं सबैभन्दा फटाहालाई दिई राखेकै छौं ।'
'फटाहा कसरी चिन्ने?'
'यी कटुसमध्ये एउटा छान्नुहाेस् ।'
उनले ठूलाे र हेर्दा राम्राे देखिने एउटा कटुस छानेर हातमा लिए ।
मैले भनेँ --'यस्ताे व्यवस्थामा राम्राे इमानदार मान्छेले दलहरूकाे टिकट नै पाउदैन । बेइमानी गरेर कमाएकाे पैसाले टिकट किन्नु पर्छ ,चुनाव खर्च बेहाेर्न कालाे धन हुनुपर्छ । र यस्ताे व्यवस्थामा चुनाव जित्न नसक्ने स्वतन्त्रकाे केही अर्थ हुँदैन ।'
'म त सधैं राष्ट्रवादि र इमानदार उम्मेदवारलाइ भाेट दिने गर्छु । विगत चुनावमा पनि मैले भाेट दिएकाे मान्छे प्रधान.... भएका छन् ।' -- उनी भन्छन् ।
उनी कटुस टाेकेर फुटाउछन् । मुखै चेब्राएर थुक्दै भन्छन् -- 'छ्या मैले भाेट दिएर जिताएकाे प्रधान... जस्तै किराले खाएकाे तीताे कटुस... '
थुक्दै भन्छन्-- 'राष्ट्रवादिकाे मुकुण्डाे भिरेका राष्ट्रघाती प्रधान... थुक्क ! कालापानी, लिपुलेक र लिम्पियाधुराले प्रमुख र प्रधान...हरूकाे धाेती खुस्काएपछि देखियाे...
थुक्कराष्ट्रघाती प्रधान... प्रमुखहरू !!!'
🇳🇵
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६।८।८, धरान
Saturday, November 3, 2018
१२४.सय वर्ष पछि धरान
सय वर्ष पछि धरान सरण राई
अहिले हामी एउटा अनुसन्धानमा काम गरिरहेका छाैँ -- कसरी मानिसकाे आयु बढाएर बाँचुन्जेल तन्नेरी नै बनाइराख्न सकिन्छ ?
''अहा, के सुन्दर धरान !'' उनी भन्छन् ।
''हाे, हाे !'' सबै भन्छन् ।
पत्रकारकाे झुण्ड सधैं हाम्रा पछि लागिरहेका हुन्छन् । हाम्राे कामकाे प्रगति विश्व जान्न आतुर छ ।
''तपाईंहरू सफल बन्नु हाेला ?'' पत्रकार सोध्छ ।
''केही अंशमा सफल भइसकेका छाैँ ।याे सफलता मानवजातिकाे महान् सफलता हुने छ।'' टाेलीनेता पूरा बिश्वाससाथ जवाफ दिन्छन् ।
हाम्राे तस्वीरसहितकाे खबर तुरून्तै विश्वभर पुग्छ । हाम्राे काम पूरा सफल भएपछि त्याे देशकाे नयाँ ठूलाे आयस्राेत हुने भएकैले देशले पनि ठूलाे धनराषी लगानी गरेकाे छ । हामी ५०९ जनाकाे टाेली अहिले धरान आएका छाैँ । यहाँ हामी याे अनुसन्धानलाइ पूरा गर्ने छाैँ । यहाँ आएकाे बेला धरानकाे पुरै दृश्यावलाेकन गर्न हामी बरण्डामा उभिएका छाैँ ।
हामी उभिएकाे जस्ताे ९९तलाअग्ला ५५०००जना मानिस बस्न सक्ने १५०वटा जति गगनचुम्बी भवनहरूले धरानकाे कुल क्षेत्रफलकाे एक तिहाइ जमिन ओकटेका रहेछन् । बाँकि जमिन तमाेर नदीबाट भूमिगत सुरूङबाट ल्याइएकाे पानीले निर्माण गरिएकाे ताल पाेखरी बनजङ्गल बगैचा हरियालीयुक्त वातावरण, मनै लाेभ्याउने !
शिक्षा स्वास्थ निशुल्क भएकाले सब मानिस इमानदार र कर्तव्यनिष्ट छन् । सिमानामा काँडेतार लगाइएकाेले छिमेकी देशबाट चाेर लुटेरा आउन नसक्ने, सिमाना मिचिन नपाउने हुँदा देशभित्र शान्ति, सुरक्षा र जीवनअनुकुल परिवेश छ । देश आत्मनिर्भर मात्र हाेइन, विश्वकै उदाहरणिय बन्न पुगेकाे छ। सर्वाेच्च चाेमाेलुङमाझै प्रति व्यक्ति आय सर्वाेच्च भएकाे छ साथै विश्वकाे शक्तिसाली मुलुक र बैज्ञानिक आविष्कार गर्ने र बिध्द्वान जन्माउने मुलुक भएकाे छ ।
हामी माेबाइलमा धरानबारे हेरेर सबै जानकारी पाउछाैँ । धरान मुलुककाे सुन्दर रमणीय सहर रहेछ । धरानका आसपास रहेका १०० वर्ष पहिलाका जस्ता साना साना घरहरू विश्वकै उत्कृष्ट र मँहगा रिसाेर्ट रहेछन् ।
''अहा, सय वर्ष पछिकाे धरान !''अचानक मेराे मुखबाट निस्कन्छ !
''अहा, सय वर्ष पछिकाे नेपाल !'' अरूकाे मुखबाट पनि निस्कन्छ !
🇳🇵
https://chhinaamakhu.blogspot.com/2018/11/blog-post_63.html
२०७६।८।११, धरान
१२३.उनकाे पार्टी
(माेबाइल लघुकथा)
उनकाे पार्टी
सरण राई
बहुदल प्राप्तिपछि हाम्राे र उनीहरूका पार्टी सत्ता पक्ष र प्रति पक्ष भए । कुकुर र बिरालाे जस्ताे । देशकाे हितका लागि कहिल्यै राष्ट्रिय सहमति मेल भएन ।
तर हाम्राे र उनीहरुका पार्टीका नेताहरू भने राष्ट्रिय सम्पत्ति मिली मिली खान थाले ।
अाश्चर्यजनक रूपमा दरबार हत्याकाण्ड पछि गणतन्त्र अायाे । गणतन्त्रअाएपछि हाम्राे र उनीहरूका पार्टी हाम्राे र उनीहरूका पार्टी रहेन । नेताहरू नयाँ राजा भए र पार्टी उनका पेवा, उनका हलि गाेठाला र नाेकरहरूका पार्टी भयाे ।
हामीले रगत बगाएर प्राप्त गरेकाे व्यवस्था पनि हाम्राे भएन । कमसल नेताहरूकाे माेज र भाेज खाने कुव्यवस्था भयाे ।
अब असल मान्छे नागरिक भएर स्वइच्छा र सम्मानसाथ बाँच्ने हाे भने उनका पार्टी छाेडेर नयाँ साेचका साथ स्वातन्त्र हुनु पर्दछ ।
स्वातन्त्र बुध्दिजिवीकाे उपराेक्त कथनकाे नयाँ राजा भएका नेताकाे पेवा, उनका हलि गाेठाला र नाेकरहरूका पार्टीका भिजीलान्टेहरूले जति नै बिराेध गरे पनि त्याे कथन सत्य सावित हुँदै छ ।
कमसल नेताकाे पार्टी असल कार्यकर्ताले छाेड्न थालेका छन् । जनताकाे असल पार्टी निर्माणमा जुट्न थालेका छन् ।
https://chhinaamakhu.blogspot.com/
२०७६/३/२२,धरान
https://youtu.be/8UqSOl2aEis
https://youtu.be/Ym8Azfg8kc0
https://youtu.be/rv4cylavtZY
https://youtu.be/rv4cylavtZY
नाैरङ्गी्
एक सय एक लघुकथाहरूकाे सङ्ग्रह
पुस्तक पढ्नुहुन अनुराेध छ ।